แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์เป็นผู้ได้กรรมสิทธิ์ที่บ้านที่สวนโดยการซื้อขายแม้จะมีผู้อื่นครอบครองที่นั้นอยู่ก่อน แต่ถ้านับจากวันโจทก์ได้กรรมสิทธิ์ ถึงวันโจทก์ฟ้องขับไล่ผู้ครอบครองยังไม่ถึง 10 ปีแล้ว คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความฟ้องขับไล่ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อ พ.ศ. 2475 โจทก์และผู้มีชื่อได้ขายที่ดินติดต่อเป็นผืนเดียวกันให้ขุน ส. ๆ ซื้อแล้วให้คนอื่นปกครองแทนใน พ.ศ. 2477 จำเลยแพ้ความคนอื่นและถูกยึดทรัพย์จนหมด เมื่อ พ.ศ. 2489 (ที่ถูก พ.ศ. 2479) จำเลยเข้ามาอาศัยในที่ดินแปลงนี้ครั้นวันที่ 23 พฤษภาคม 2483 ขุน ส.ได้มอบให้ ว.ขายที่ดินแปลงนี้คืนให้โจทก์อีก จำเลยไม่คัดค้านและจะขอซื้อแบ่งจากโจทก์ แต่แล้วไม่ซื้อ ขอให้แสดงกรรมสิทธิ์จำเลยต่อสู้ว่า เป็นที่สวนได้ครอบครองมากว่า 10 ปี แล้วได้สิทธิ และอื่น ๆ หลายประการ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นพ้องกันว่า คดีโจทก์ขาดอายุความตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1374, 1375 พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่า ขุน ส.ให้จำเลยอาศัย จำเลยได้ทำเป็นสวนและปลูกเรือนมาก่อนโจทก์ซื้อที่รายนี้จากขุน ส. แม้จะไม่ฟังว่าจำเลยอาศัยโจทก์ที่รายพิพาทก็เป็นที่บ้านที่สวน โจทก์ได้กรรมสิทธิ์จากการซื้อขาย นับแต่วันโจทก์ได้กรรมสิทธิ์ถึงวันโจทก์ฟ้อง ยังไม่ถึง 10 ปี คดีของโจทก์หาขาดอายุความไม่
พิพากษากลับ ให้ขับไล่จำเลยและบริวารรื้อบ้านเรือนออกไปจากที่รายพิพาท
