แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นลงโทษฐานทำให้ผู้อื่นตายโดยไม่มีเจตนาฆ่าตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290 จำคุก 4 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นทำร้ายผู้อื่นตาม มาตรา 295 จำคุก 2 เดือน เป็นการแก้ไขมากไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยไม่มีเจตนาจะฆ่า แต่ได้ทำร้ายร่างกายผู้ตายโดยใช้กำลังกายชกหน้า เตะร่างกาย บีบคอ จับศีรษะกระแทกกับพื้นซีเมนต์หลายครั้ง เป็นเหตุให้ผู้ตายได้รับอันตรายแก่กายและถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยทำร้ายร่างกายผู้ตายถึงแก่ความตายโดยไม่มีเจตนาฆ่า ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๐ จำคุก ๔ ปี
จำเลยอุทธรณ์ขอให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เหตุที่เส้นโลหิตออกในสมองผู้ตายจนทำให้ถึงแก่ความตายนั้น เนื่องจากผู้ตายนั่งเก้าอี้หมิ่น หงายหลังลงไปฟาดกับพื้นซีเมนต์จนสลบไปในวันรุ่งขึ้น มิใช่เพราะถูกจำเลยทำร้ายในวันเกิดเหตุจำเลยมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายผู้ตายพิพากษาแก้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕ ให้จำคุก ๒ เดือน จำเลยต้องขังมาพอกับโทษแล้ว ให้ปล่อยตัวไป
โจทก์ฎีกาขอให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยทำร้ายผู้ตายดังที่โจทก์นำสืบ แต่ผู้ตายล้มศีรษะกระแทกพื้นซีเมนต์อีกครั้งหนึ่ง ในวันรุ่งขึ้นเพราะไปดื่มสุราเมา จำเลยจึงมีความผิดดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัย และการที่ศาลชั้นต้นลงโทษฐานทำให้ผู้อื่นตายโดยไม่มีเจตนาฆ่าตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ จำคุก ๔ ปีศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นทำร้ายผู้อื่นตามมาตรา ๒๙๕ จำคุก ๒ เดือนเป็นการแก้ไขมาก ไม่ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
พิพากษายืน
