แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
แม้โจทก์ทั้งสองกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงโดยทุจริตต่อหน้าที่เอาเงินของจำเลยไปใช้เป็นประโยชน์ส่วนตัว แต่จำเลยมีอำนาจตามระเบียบพนักงานบริษัทขนส่ง จำกัด ที่จะเลือกลงโทษให้ออก ปลดออก หรือไล่ออกได้ ตามความร้ายแรงแห่งกรณีการกระทำความผิด ประกอบกับโจทก์ทั้งสองทำงานมาเกือบ 30 ปี เป็นการกระทำความผิดครั้งแรก เงินที่โจทก์ทั้งสองทุจริตเอาไปมีจำนวนเพียง 300 บาทเศษ และ 1,200 บาทเศษ ตามลำดับ ทั้งโจทก์ทั้งสองรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การสอบสวนมีเหตุอันสมควรลดหย่อนโทษ การที่จำเลยมีคำสั่งลงโทษโจทก์ทั้งสองถึงขั้นไล่ออกจึงหนักเกินไป ศาลแรงงานกลางมีอำนาจพิพากษาเพิกถอนคำสั่งของจำเลย และให้เปลี่ยนโทษไล่ออกเป็นให้ออกกับให้จำเลยจ่ายเงินทุนบำเหน็จและเงินประกันการทำงานคืนแก่โจทก์ทั้งสองได้
ย่อยาว
คดีทั้งสองสำนวนฟ้องทำนองเดียวกันว่า จำเลยสั่งพักงานโจทก์ทั้งสองอ้างว่าปฏิบัติหน้าที่ทุจริตและมีคำสั่งไล่โจทก์ทั้งสองออกจากงานเมื่อวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๔๓ โดยให้เหตุผลว่าโจทก์ทั้งสองทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง ตามคำสั่งที่ ก.๒๘๕/๒๕๔๓ ซึ่งคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ของจำเลยมีมติเห็นชอบด้วย แต่โจทก์ทั้งสองเห็นว่าเป็นคำสั่งไม่ชอบ เพราะโจทก์ทั้งสองไม่มีเจตนาทุจริต เหตุเกิดเพราะความผิดพลาดในการออกใบเสร็จรับเงินและเป็นความผิดเพียงเล็กน้อย จึงไม่ควรได้รับโทษรุนแรงถึงขั้นไล่ออก ทั้งจำเลยทำการสอบสวนไม่ละเอียดถี่ถ้วน ขอให้เพิกถอนคำสั่งที่ ก. ๒๘๕/๒๕๔๓ ลงวันที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๔๓ และคำวินิจฉัยของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ที่ รส.๑๒๓/๒๕๔๓ และ รส.๑๒๐/๒๕๔๓ ลงวันที่ ๘ พฤศจิกายน ๒๕๔๓ และวันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๓ ตามลำดับ กับสั่งให้จำเลยรับโจทก์ทั้งสองกลับเข้าทำงานในตำแหน่งเดิมหรือไม่ต่ำกว่าเดิม หากไม่สามารถรับกลับเข้าทำงานได้ให้ชำระค่าเสียหายกรณีการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรมแก่โจทก์ที่ ๑ เป็นเงิน ๖๕๙,๙๒๐ บาท และโจทก์ที่ ๒ เป็นเงิน ๕๗๖,๐๓๔.๑๑ บาท
จำเลยทั้งสองสำนวนให้การว่า ขณะที่โจทก์ทั้งสองปฏิบัติหน้าที่ที่สถานีเดินรถสุราษฎร์ธานี โจทก์ทั้งสองจำหน่ายค่าธรรมเนียมรถร่วมแล้วนำเงินเข้าบัญชีไม่ครบถ้วนตามที่เรียกเก็บ ซึ่งตามระเบียบพนักงานของจำเลยถือเป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง จำเลยทำการสอบสวนแล้วได้ความว่าโจทก์ทั้งสองมีความผิดจริงจึงไล่โจทก์ทั้งสองออกจากงานโดยไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายตามฟ้องแก่โจทก์ทั้งสองและไม่ต้องรับโจทก์ทั้งสองกลับเข้าทำงาน ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานพิจารณาแล้วพิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งของจำเลยที่ไล่โจทก์ทั้งสองออกโดยให้ลงโทษเพียงให้ออกแทน และให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์ที่ ๑ เป็นเงิน ๕๓๘,๐๐๐ บาท แก่โจทก์ที่ ๒ เป็นเงิน ๔๙๐,๕๗๔.๑๑ บาท คำขออื่นให้ยก
จำเลยทั้งสองสำนวนอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การกระทำของโจทก์ทั้งสองเป็นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบให้ตนเองได้รับประโยชน์ที่มิควรได้ อันเป็นการทุจริตต่อหน้าที่ซึ่งถือเป็นการกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงตามระเบียบพนักงานบริษัทขนส่ง จำกัด พ.ศ.๒๕๓๒ เอกสารหมาย ล.๑๗ ข้อ ๓๙ (๑) แต่ข้อ ๔๔ ได้ระบุว่า “พนักงานผู้ใดกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงจักต้องรับโทษให้ออก ปลดออก หรือไล่ออก ตามความร้ายแรงแห่งกรณี ถ้ามีเหตุอันสมควรลดหย่อนจะนำมาประกอบการพิจารณาลดโทษก็ได้ แต่ห้ามมิให้ลดโทษต่ำกว่าให้ออก” หมายความว่า ให้นายจ้างสามารถใช้ดุลพินิจพิจารณาลงโทษพนักงานที่กระทำความผิดอย่างร้ายแรงโดยให้ลงโทษตามความร้ายแรงแห่งการกระทำผิดกรณีใดกรณีหนึ่งดังกล่าว มิใช่ต้องลงโทษไล่ออกสถานเดียวตามที่จำเลยอุทธรณ์ เมื่อปรากฏว่าโจทก์ทั้งสองทำงานกับจำเลยมานานคนละเกือบ ๓๐ ปี เงินของจำเลยที่โจทก์ทั้งสองทุจริตเป็นจำนวนไม่มาก และเป็นการกระทำผิดครั้งแรก อีกทั้งโจทก์ทั้งสองยอมรับสารภาพว่าได้กระทำผิดจริงอันเป็นประโยชน์แก่การสอบสวนของจำเลย กรณีจึงมีเหตุสมควรลดหย่อนโทษให้แก่โจทก์ทั้งสอง ที่จำเลยลงโทษโจทก์ทั้งสองถึงขั้นไล่ออกเป็นการลงโทษที่หนักเกินไปไม่เหมาะตามความร้ายแรงแห่งกรณีการกระทำความผิด ที่ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้ลดหย่อนโทษแก่โจทก์ทั้งสองจากไล่ออกเป็นให้ออกและให้จำเลยจ่ายเงินทุนบำเหน็จและเงินประกันการทำงานคืนแก่โจทก์ทั้งสองนั้นจึงชอบด้วยระเบียบพนักงานของจำเลยดังกล่าวแล้ว อุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองสำนวนฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน.
นายอนันต์ ชุมวิสูตร ผู้ช่วยฯ/ย่อสั้น
นางสาวพัชรินทร์ ธวัชชัยนันท์ ย่อยาว
นายไพโรจน์ โรจน์อภิรักษ์กุล ตรวจ
นายไมตรี ศรีอรุณ ผู้ช่วยฯ/ตรวจ
