แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
พฤติการณ์ที่จำเลยมาทวงเงินค่าจ้างที่ค้างจากผู้เสียหายซึ่งเป็นนายจ้างแล้วถูกผัดชำระอยู่หลายครั้ง โดยไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้กระทำการอื่นใดต่อจำเลยอีก เพียงเท่านั้นถือไม่ได้ว่าจำเลยถูกผู้เสียหายข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม จำเลยจะอ้างเหตุบันดาลโทสะเป็นประโยชน์แก่คดีของตนหาได้ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 80, 91, 288,371 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิ
จำเลยให้การว่า ได้ใช้อาวุธปืนยิงผู้เสียหายจริง แต่กระทำไปโดยบันดาลโทสะ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบด้วยมาตรา 80, 371, 91 พระราชบัญญัติอาวุธปืนเครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิงและสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ วรรคหนึ่ง, 72 วรรคหนึ่ง, 72 ทวิ วรรคสอง เป็นความผิดหลายกรรมต่างกันให้เรียงกระทงลงโทษฐานพยายามฆ่าผู้อื่น จำคุก 10 ปี ฐานมีอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต จำคุก 1 ปี ฐานพาอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนไปในทางสาธารณะโดยไม่ได้รับอนุญาตและไม่มีเหตุอันควรให้ลงโทษบทหนักตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ จำคุก 1 ปี รวมจำคุก 12 ปี จำเลยให้การรับสารภาพในชั้นสอบสวนและชั้นพิจารณา อีกทั้งจำเลยยังลุแก่โทษต่อเจ้าพนักงานตำรวจและให้ความรู้แก่ศาลอันเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 6 ปี
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยเพียงว่าการกระทำของจำเลยเข้าเหตุบันดาลโทสะหรือไม่ ข้อเท็จจริงได้ความจากคำเบิกความของผู้เสียหายว่า ผู้เสียหายเป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถยนต์มีจำเลยเป็นลูกจ้างทำหน้าที่ช่างเคาะก่อนเกิดเหตุ 1 วัน จำเลยขอเบิกเงินค่าจ้าง 9,300 บาท แต่ผู้เสียหายจ่ายให้เพียง6,000 บาท แม้จะได้ความตามคำเบิกความของจำเลยว่า เงินส่วนที่ค้างอีกประมาณ3,000 บาท ผู้เสียหายผัดให้มารับในวันรุ่งขึ้นเวลาประมาณ 10 นาฬิกา เมื่อถึงวันเวลาตามนัด ผู้เสียหายกลับขอผัดเป็นตอนเที่ยง ครั้นถึงตอนเที่ยงผู้เสียหายก็ขอผัดให้ไปรับวันรุ่งขึ้น จำเลยจึงใช้อาวุธปืนยิงผู้เสียหาย 1 นัด แล้วหลบหนีไป ปรากฏว่ากระสุนปืนถูกผู้เสียหายบริเวณสะโพกขวา ในกรณีนี้ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 72 บัญญัติว่า”ผู้ใดบันดาลโทสะโดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม จึงกระทำความผิดต่อผู้ข่มเหงในขณะนั้น” เห็นว่า พฤติการณ์ที่จำเลยมาทวงเงินค่าจ้างที่ค้างจากผู้เสียหายซึ่งเป็นนายจ้างแล้วถูกผัดชำระอยู่หลายครั้งโดยไม่ปรากฏว่าผู้เสียหายได้กระทำการอื่นใดต่อจำเลยอีก เพียงเท่านั้นถือไม่ได้ว่า จำเลยถูกผู้เสียหายข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม จำเลยจะอ้างเหตุบันดาลโทสะเป็นประโยชน์แก่คดีของตนหาได้ไม่คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 2 ชอบแล้ว ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
