แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ถ้อยคำที่จำเลยร้องตะโกนกล่าววาจา แก่ผู้เสียหายซึ่งหน้าและต่อหน้าธารกำนัลในเวลากลางคืนว่า อ้ายชั้น มึงหากูความอาญาหรือ ลูกกะโปกกูไม่หด กูลูกนางจักร์ โว้ย ไม่ใช่ลูกบ้านน้ำเค็ม จะเอายังไงก็เอาชีวะ จะเอาอ้ายแจะติดคุกก็ได้ นั้น เป็นข้อความที่หยาบคายไม่สุภาพ แต่ไม่มีข้อความอันเป็นการดูหมิ่นนายชั้นผู้เสียหาย จึงไม่เป็นความผิดฐานดูหมิ่นซึ่งหน้าตามประมวลกฎหมายอาญา 393 แต่ถ้อยคำที่จำเลยกล่าวประกอบกับวิธักล่าวและเวลาที่จำเลยกล่าวย่อมทำให้นายชั้นผู้เสียหายได้รับความเดือดร้อนรำคาญ จึงเป็นความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 397 (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 9/2505)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยร้องตะโกนกล่าววาจาดูหมิ่นนายชั้นผู้เสียหายซึ่งหน้าและต่อหน้าธารกำนัล ในเวลากลางคืนว่า อ้ายชั้น มึงหากูความอาญา หรือลูกกะโปกกูไม่หด กูลูกนางจักร์ โว้ย ไม่ใช่ลูกบ้านน้ำเค็ม จะเอายังไงก็เอาชีวะ จะเอาอ้ายแจะติดคุกก็ได้ ทำให้นายชั้นได้รับความอับอาย เดือนร้อนรำคาญ ขอให้ลงโทษตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๓, ๓๙๗
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ลงโทษจำเลยตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา๓๙๗
โจทก์จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยโดยที่ประชุมใหญ่ว่า ถ้อยคำที่จำเลยตะโกนกล่าวต่อนายชั้นนั้น เป็นข้อความที่หยาบคายไม่สุภาพ แต่ไม่มีข้อความอันเป็นการดูหมิ่นนายชั้น จึงไม่เป็นความผิดฐานดูหมิ่นซึ่งหน้าตามมาตรา ๓๙๓ แต่ถ้อยคำที่จำเลยกล่าวประกอบกับวิธีกล่าวและเวลาที่จำเลยกล่าว ย่อมกระทำให้นายชั้นได้รับความเดือนร้อน จึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๙๗ พิพากษายืน ยกฎีกาโจทก์จำเลย
