แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเมาสุราและโกรธ ช.ภริยาที่บ่นว่าได้หยิบหอกปลายข้าวพุ่งไปโดยเจตนาจะให้ถูก ช. ด้วยกำลังโทสะแต่พลั้งพลาดไปถูก ล. ตายดังนี้ ถือว่าจำเลยฆ่า ล. โดยพลั้งพลาด และไม่เจตนาตามมาตรา 251,44
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้หอกพุ่งทำร้ายร่างกาย ช. ภริยาจำเลยโดยเจตนาฆ่า แต่ ช. หลบเสียทันจึงไม่ถูก หอกที่จำเลยพุ่งได้พลั้งพลาดไปถูก ล. ตาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 43, 44, 249 และ 60 จำเลยให้การว่า ตั้งใจหยิบไม้พุ่งขู่เพื่อให้ช. หยุดบ่นว่าจำเลยแต่หยิบไม้ผิดไป หยิบเอาหอกพุ่งไปถูกล. ตายโดยไม่ได้ตั้งใจจะให้ถูก ช. หรือ ล.
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยหาได้มีเจตนาจะกระทำแก่ ช. ไม่เมื่อไม่มีเจตนาจะกระทำแก่ ช. ก็จะลงโทษฐานกระทำแก่ ล. โดยพลั้งพลาดตามมาตรา 44 ไม่ได้ และลงโทษฐานกระทำโดยประมาทตาม มาตรา 252 ก็ไม่ได้ พิพากษายกฟ้อง ริบหอกของกลาง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยมิได้เจตนาจะฆ่า ช. จำเลยผิดเพียงฐานฆ่า ล. โดยพลั้งพลาดและไม่เจตนาตามมาตรา 251, 44 และฐานพยายามทำร้าย ช. ตามมาตรา 254, 60 เท่านั้น พิพากษากลับ ให้จำคุกจำเลย 3 ปีตามมาตรา 254, 44 อันเป็นบทหนักสถานเดียว ปรานีลดโทษตามมาตรา 59 คงจำคุก 2 ปี ริบหอกของกลาง
จำเลยฝ่ายเดียวฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การฆาตกรรมรายนี้เกิดขึ้นเนื่องจากความเมาสุราของจำเลยแล้วพูดบ่นพึมพำ ช. พูดบ่นว่าจำเลย ๆ มีความโกรธและยับยั้งสติไม่ได้ จึงได้หยิบหอกปลายข้าวพุ่งไปโดยเจตนาจะให้ถูก ช. ภรรยาด้วยกำลังโทษะ แต่พลั้งพลาดไปถูก ล. ถึงตาย จำเลยไม่พ้นความผิด ให้ยกฎีกา
พิพากษายืน
