แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องให้จำเลยซึ่งเป็นคนขับรถฝ่ายหนึ่งกับนายจ้างร่วมรับผิดฐานละเมิด แม้เหตุที่รถชนกันจะเกิดจากความประมาทร่วมของคนขับรถทั้งสองฝ่าย เมื่อโจทก์มิได้มีส่วนร่วมในความประมาทด้วยโดยเพียงนั่งมาในรถยนต์สามล้อเท่านั้น ผู้ทำละเมิดทุกคนต้องร่วมกันรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการละเมิดนั้นต่อโจทก์เต็มจำนวน มิใช่รับผิดเพียงกึ่งหนึ่ง การที่ผู้ทำละเมิดแต่ละคนจะรับผิดมากน้อยเพียงใดเป็นเรื่องระหว่างผู้ทำละเมิด
ศาลชั้นต้นกำหนดให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าอุปการะเลี้ยงดูให้โจทก์ทั้งสามจำนวนเดียว โดยมิได้แยกเป็นของแต่ละคนทั้งที่โจทก์ทั้งสามขอค่าอุปการะเลี้ยงดูมาแต่ละคนไม่เท่ากัน ศาลฎีกามีอำนาจกำหนดให้มากน้อยตามส่วนของแต่ละคนที่ขอมาได้
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสามซึ่งเป็นบุตรของผู้ตายฟ้องขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดชดใช้ค่าเสียหายให้แก่โจทก์ในกรณีที่จำเลยที่ ๑ ลูกจ้างของจำเลยที่ ๒ ขับรถโดยประมาทเกินเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตายจำนวน ๔๑๙,๐๐๐ บาท
จำเลยที่ ๑ ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
จำเลยที่ ๒ ให้การว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง เหตุที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความประมาทของจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๒ จึงไม่ต้องรับผิดชอบ โจทก์เรียกร้องมากเกินไป ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน ๒๕๐,๐๐๐ บาท ให้แก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยที่ ๒ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า นายสูนย์ผู้ขับรถยนต์สามล้อคันที่ผู้ตายนั่งโดยสารมาเป็นฝ่ายประมาทไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าจำเลยที่ ๑ มิใช่จำเลยที่ ๑ ประมาทฝ่ายเดียว สมควรให้จำเลยที่ ๒ ร่วมรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์เพียง ๑๒๕,๐๐๐ บาท พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน ๑๒๕,๐๐๐ บาท แก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย
โจทก์และจำเลยที่ ๒ ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ต้องร่วมรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์เพียงไร เห็นว่า ผู้ตายซึ่งโจทก์ทั้งสามสืบสิทธิมาฟ้องเรียกค่าสินไหมทดแทน เป็นเพียงบุคคลภายนอกที่นั่งมาในรถยนต์สามล้อเท่านั้น มิได้มีส่วนทำความผิดอย่างใดอย่างหนึ่งก่อให้เกิดความเสียหายด้วย จำเลยที่ ๑ ทำละเมิดให้โจทก์เสียหาย แม้นายสูนย์คนขับรถยนต์สามล้อจะมีส่วนทำละเมิดให้โจทก์เสียหายด้วย ผู้ทำละเมิดทุกคนต้องร่วมกันรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการละเมิดนั้นต่อโจทก์การที่ผู้ทำละเมิดแต่ละคนจะรับผิดมากน้อยเพียงใดเป็นเรื่องระหว่างผู้ทำละเมิด ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ รับผิดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพียงกึ่งหนึ่งไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกา ฎีกาข้อนี้ของโจทก์ฟังขึ้น
แต่ที่ศาลชั้นต้นกำหนดให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าอุปการะเลี้ยงดูให้โจทก์ทั้งสามรวม ๒๔๑,๐๐๐ บาท โดยมิได้แยกเป็นของแต่ละคนทั้งที่โจทก์ทั้งสามขอค่าอุปการะเลี้ยงดูมาแต่ละคนไม่เท่ากันศาลฎีกาเห็นควรกำหนดให้มากน้อยตามส่วนของแต่ละคนที่ขอมาคือเป็นของโจทก์ที่ ๑ จำนวน ๕๓,๘๐๐ บาท โจทก์ที่ ๒ จำนวน ๗๗,๒๐๐ บาท โจทก์ที่ ๓ จำนวน ๑๑๐,๐๐๐ บาท
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินให้โจทก์ที่ ๑ จำนวน ๕๓,๘๐๐ บาท โจทก์ที่ ๒ จำนวน ๗๗,๒๐๐ บาท โจทก์ที่ ๓ จำนวน ๑๑๐,๐๐๐ บาท และชำระให้โจทก์ทั้งสามอีก ๙,๐๐๐ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ย
