แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยทั้งสองและผู้เสียหายมีบ้านอยู่ใกล้กัน ที่จำเลยที่ 1 เข้าไปฟันผู้เสียหายจำเลยที่ 2 ก็มิได้มีส่วนร่วมทำร้ายผู้เสียหายด้วย การที่จำเลยที่ 2 พูดยุยงส่งเสริมจำเลยที่ 1 ว่า เอาไอ้น้อย เอาให้ตาย โดยไม่ได้ช่วยทำอะไร การกระทำของจำเลยที่ 2 เป็นความผิดฐานเป็นผู้สนับสนุน
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้มีดฟันนางรุ่งนภาผู้เสียหายหลายครั้งโดยมีเจตนาฆ่า แต่ผู้เสียหายไม่ถึงแก่ความตายสมเจตนาของจำเลย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๘๓
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘, ๘๐, ๘๓ ลงโทษจำคุกคนละ ๑๒ ปี
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕ ลงโทษจำคุกคนละ ๒ ปี
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ ๑ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๕ ส่วนคดีเฉพาะตัวจำเลยที่ ๒ จำเลยทั้งสองและผู้เสียหายมีบ้านอยู่ใกล้กัน การที่จำเลยที่ ๑ เข้าไปฟันผู้เสียหายจำเลยที่ ๒ ก็มิได้มีส่วนร่วมทำร้ายผู้เสียหายด้วย การที่จำเลยที่ ๒ พูดยุยงส่งเสริมจำเลยที่ ๑ ว่า “เอาไอ้น้อย เอาให้ตาย” โดยไม่ได้ช่วยทำอะไร การกระทำของจำเลยที่ ๒ เป็นความผิดฐานเป็นผู้สนับสนุนการกระทำความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๖ ซึ่งศาลมีอำนาจลงโทษได้
พิพากษาแก้เป็นว่า คดีเฉพาะตัวจำเลยที่ ๒ มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕, ๘๖ วางโทษจำคุก ๑ ปี ๔ เดือนนอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
