แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่สามีหรือภริยาทิ้งร้างไม่อุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายหนึ่งนั้นการนับอายุความในกรณีเช่นนี้ จะต้องตั้งต้นนับเมื่อการทิ้งร่างและไม่อุปการะเลี้ยงดูนั้นได้ยุติลง ถ้ายังไม่ยุติคือ ยังคงทิ้งร้าง และไม่อุปการะเลี้ยงดูเรื่อย ๆ มาจะเป็นกี่ปีก็ตาม อายุความก็ยังไม่เริ่มนับฉะนั้น ย่อมฟ้องหย่าโดยอาศัยเหตุนี้ได้เสมอ ไม่ขาดอายุความ
จำเลยยื่นคำร้องในวันพิจารณาว่า อ้างเลขคดีในคำให้การของจำเลยผิดปีไปนั้น โดยพิมพ์เลข พ.ศ.2489 เป็น 2491 นั้น เป็นเรื่องไม่ใช่แก้ข้อความ แต่เป็นเรื่องแก้เลข พ.ศ. ของคดีที่พิมพ์ผิดพลาดมาเล็กน้อยเท่านั้น แม้จะเพิ่งมาขอแก้ภายหลังชี้สองสถานแล้ว ก็ควรอนุญาตให้แก้ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอหย่า โดยอ้างเหตุว่าตลอดเวลาสมรสกันมาประมาณ ๒๐ ปี จำเลยพาลทุบตีด่าว่าโจทก์และหมิ่นประมาทบุพการีอยู่เนืองนิจ จน พ.ศ.๒๔๘๗ โจทก์จำเลยจึงแยกกันอยู่ โจทก์ต้องหาเลี้ยงตนเอง จำเลยไม่อุปการะเลี้ยงดูโจทก์ตามควรตลอดมา
จำเลยต่อสู้ว่า คดีขาดอายุความ ฯลฯ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ โดยวินิจฉัยว่า คดีขาดอายุความตามป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๕๐๙
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ดำเนินกระบวนพิจารณาและพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ปัญหาที่ว่า คดีจะขาดอายุความฟ้องร้องตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๕๐๙ หรือไม่นั้น การนับอายุความในกรณีเช่นนี้ จะต้องนับเมื่อการทิ้งร้างและไม่อุปการะเลี้ยงดูนั้นได้ยุติลง แต่ในเรื่องนี้จำเลยยังคงกระทำอยู่เรื่อยๆ มา มิได้ยุติลงเลย อายุความจึงยังไม่เริ่มนับศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชอบแล้ว ส่วนข้อที่ขอแก้เลขคดีเพราะพิมพ์ผิดพลาดมาเล็กน้อย ศาลแพ่งอนุญาตนั้น ศาลฎีกาเห็นชอบด้วย
จึงพิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เฉพาะข้อที่ยกศาลคำสั่งศาลแพ่งที่อนุญาตให้แก้เลขคดีที่จำเลยอ้างนั้นเสีย คงให้แก้ได้ตามคำสั่งศาลแพ่ง นอกจากนี้ยืน
