แหล่งที่มา : สำนักวิชาการ
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องให้จำเลยรับผิดในฐานะเป็นผู้ขนส่งซึ่งมีบริษัท ท. เป็นตัวแทน โจทก์ไม่ได้ฟ้องให้จำเลยรับผิดในฐานะเป็นตัวแทนทำสัญญารับขนของทะเลกับโจทก์แทนบริษัท ท. ตัวการซึ่งอยู่ต่างประเทศและมีภูมิลำเนาในต่างประเทศอันจะทำให้จำเลยต้องรับผิดแต่ลำพังตนเองตาม ป.พ.พ. มาตรา 824 กรณีจึงไม่อาจบังคับให้จำเลยต้องรับผิดตามบทบัญญัติมาตรา 824 ได้ การที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาให้จำเลยรับผิดต่อโจทก์ตาม ป.พ.พ. มาตรา 824 จึงเป็นการพิพากษาเกินไปกว่าหรือนอกจากที่ปรากฏในคำฟ้อง ไม่ชอบด้วย พ.ร.บ.จัดตั้งศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศฯ มาตรา 26 ประกอบ ป.วิ.พ. มาตรา 142
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ว่าจ้างจำเลยให้ขนส่งสินค้าจากประเทศไทยไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา จำเลยตกลงตอบรับการขนส่งสินค้าดังกล่าวโดยออกใบรับสินค้าให้แก่โจทก์ และตกลงว่าบริษัท ท. ตัวแทนของจำเลยที่ประเทศสหรัฐอเมริกาจะส่งมอบสินค้าได้ก็ต่อเมือบริษัท บ. เวนคืนต้นฉบับใบรับสินค้า ใบกำกับราคาสินค้า และใบบรรจุหีบห่อให้แก่ตัวแทนของจำเลย ปรากฏว่าบริษัท ท. ได้กระทำการโดยประมาทส่งมอบสินค้าโดยมิได้เรียกให้บริษัท บ. เวนคืนต้นฉบับใบรับสินค้า ใบกำกับราคาสินค้า และใบบรรจุหีบห่อ หรือให้หาหลักประกันอันสมควรไว้ก่อน เป็นเหตุให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ไม่ได้รับชำระเงินค่าสินค้า อันเป็นการละเมิดและผิดสัญญารับขนส่งต่อโจทก์ ขอให้บังคับจำเลยชำระหนี้จำนวน 11,131.93 ดอลลาร์สหรัฐ พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยไม่ได้ประกอบกิจการเป็นผู้ขนส่ง และไม่ได้ตกลงหรือเคยตกลงรับจ้างขนส่งสินค้าพิพาทตามฟ้องแต่อย่างใด ความจริงจำเลยเป็นเพียงตัวแทนในประเทศไทยของบริษัท ท. ขอให้ยกฟ้อง
ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาให้จำเลยชำระเงินจำนวน 10,413 ดอลลาร์สหรัฐ พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า “พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงฟังได้เป็นยุติว่า โจทก์เป็นผู้ส่งสินค้าเฟอร์นิเจอร์โต๊ะใช้ในครัวเรือนจำนวน 78 ตัว ราคาตัวละ 133.50 ดอลลาร์สหรัฐ รวมเป็นเงิน 10,413 ดอลลาร์สหรัฐ ไปให้บริษัท บ. ผู้ซื้อสินค้าที่ประเทศสหรัฐอเมริกา บริษัท ท. ผู้ขนส่งได้ออกใบรับสินค้า (Cargo Receipt) ให้แก่โจทก์ โดยมีจำเลยลงชื่อในฐานะตัวแทนของผู้ขนส่ง แต่มีการส่งมอบสินค้าให้แก่ผู้รับตราส่งไปโดยมิได้เรียกให้เวนคืนต้นฉบับใบรับสินค้าและเอกสารประกอบคือ ใบกำกับราคาสินค้า (Commercial invoice) และใบบรรจุหีบห่อ (Packing List) หรือให้ผู้รับตราส่งหาหลักประกันอันสมควรให้ไว้ก่อนทำให้โจทก์ไม่ได้รับชำระราคาสินค้า คดีมีปัญหาประการแรกตามอุทธรณ์จำเลยว่า จำเลยต้องรับผิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 824 หรือไม่ เห็นว่า โจทก์ฟ้องให้จำเลยรับผิดในฐานะเป็นผู้ขนส่งซึ่งมีบริษัท ท. เป็นตัวแทน โจทก์ไม่ได้ฟ้องให้จำเลยรับผิดในฐานะเป็นตัวแทนทำสัญญารับขนของทางทะเลกับโจทก์แทนบริษัท ท. ตัวการซึ่งอยู่ต่างประเทศและมีภูมิลำเนาในต่างประเทศ อันจะทำให้จำเลยต้องรับผิดแต่ลำพังตนเองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 824 กรณีจึงไม่อาจบังคับให้จำเลยต้องรับผิดตามบทบัญญัติมาตรา 824 ดังกล่าวได้ การที่ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาให้จำเลยรับผิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 824 จึงเป็นการพิพากษาเกินไปกว่าหรือนอกจากที่ปรากฏในคำฟ้อง ไม่ชอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศและวิธีพิจารณาคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ พ.ศ.2539 มาตรา 26 ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 142 อุทธรณ์จำเลยฟังขึ้น”
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
