แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยทั้งสามกับ จ.จ้างเหมาให้ ฮ.สร้างตึกแถวให้คนละห้องโดยต่างคนต่างจ้างและแยกกันทำสัญญาคนละฉบับ ฮ.ตอกเสาเข็มเพื่อก่อสร้างตึกแถวดังกล่าว ทำให้ตึกของโจทก์ซึ่งอยู่ในที่ดินข้างเคียงสั่นสะเทือนและแตกร้าว เมื่อจำเลยเป็นผู้เลือกหาผู้รับจ้างและการก่อสร้างก็ต้องเป็นไปตามการงานที่จำเลยสั่งให้ทำตามข้อบังคับในสัญญา จ้าง จำเลยจึงต้องรับผิดเพื่อความเสียหายนั้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 428 แต่เมื่อโจทก์ไม่ได้ฟ้อง จ.ด้วยศาลย่อมให้จำเลยทั้งสามร่วมกันรับผิดเพียง 3 ใน 4 ของจำนวนค่าเสียหาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าเมื่อกลางเดือนสิงหาคม ๒๕๑๑ จำเลยทั้ง ๓ ได้ทำการปลูกตึกแถว ๕ ชั้น รวม ๔ ห้องในที่ดินของจำเลยซึ่งอยู่ติดต่อกับที่ดินโจทก์ ในการก่อสร้างจำเลยใช้เสาเข็มขนาดใหญ่ตอกชิดตัวตึกแถวของโจทก์ทำให้ตึกแถวของโจทก์สั่นสะเทือนและเกิดรอย แตกร้าวหลายแห่ง ต้องเสียค่าซ่อมแซมเป็นเงิน ๖๐,๐๐๐ บาท การกระทำของจำเลยทั้งสามเป็นการละเมิด ขอให้บังคับจำเลยชดใช้ค่าเสียหายดังกล่าวพร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยทั้งสามให้การว่า ตึกแถวของโจทก์เป็นตึกเก่าจึงเกิดรอยแตกร้าวขึ้นจำเลยทั้งสามและบุคคลภายนอกอีกคนหนึ่งจ้างเหมานายเฮ่าก๊กเป็นผู้ก่อสร้าง แต่แยกกันจ้างเหมาจำเลยไม่ต้องรับผิด ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุม โจทก์ไม่เสียหายดังฟ้องฟ้องของโจทก์ขาดอายุความ
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำเลยทั้งสามใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๓๐,๐๐๐ บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ
จำเลยทั้งสามฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าการตอกเสาเข็มของจำเลยเป็นเหตุให้ตึกแถวของโจทก์แตกร้าว และโจทก์เพิ่งทราบการละเมิดเมื่อได้รับคำร้องของผู้เช่าตึกของโจทก์ว่าเจ้าของที่ดินข้างเคียงตอกเสาเข็ม ทำให้ตึกของโจทก์แตกร้าวและโจทก์ฟ้องภายใน ๑ ปีนับแต่ทราบ คดีโจทก์ย่อมไม่ขาดอายุความ
ปัญหาที่ว่าจำเลยจ้างเหมานายเฮ่าก๊ก แซ่เฮ้ง ก่อสร้างตึกแถวของจำเลย จำเลยจะต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔๒๘ หรือไม่นั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าแม้จำเลยจะจ้างเหมานายเฮ่าก๊ก แซ่เฮ้ง เป็นผู้ก่อสร้างตึกแถวของจำเลยก็ดีแต่เมื่อข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่าความเสียหายของตึกแถวของโจทก์เกิดจากการตอกเสาเข็มเนื่องในการก่อสร้างตึกแถวของจำเลย จำเลยเป็นผู้เลือกหาผู้รับจ้าง การก่อสร้างต้องเป็นไปตามการงานที่จำเลยสั่งให้ทำตามข้อบังคับในสัญญาจ้าง จำเลยทั้งสามจึงต้องรับผิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๔๒๘
ในเรื่องจำนวนเงินค่าเสียหายที่ศาลอุทธรณ์กำหนดให้นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าเป็นการสมควรแก่พฤติการณ์ในคดีแล้ว ส่วนที่จำเลยฎีกาว่า ศาลอุทธรณ์ให้จำเลยรับผิดในส่วนของนาง จินตนาซึ่งโจทก์ไม่ได้ฟ้องเป็นการไม่ชอบนั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าจำเลยกับนางจินตนาต่างคนต่างจ้างเหมานายเฮ่าก๊กก่อสร้างตึกแถวคนละห้อง และโจทก์ไม่ได้ฟ้องนางจินตนา จึงเห็นสมควรให้แบ่งความรับผิดออกจากส่วนที่โจทก์ได้รับความเสียหาย ๓๐,๐๐๐ บาทนั้น โดยให้จำเลยทั้งสามร่วมกันรับผิดเป็นเงิน ๒๒,๕๐๐ บาท
พิพากษาแก้เป็นว่าให้จำเลยทั้งสามใช้ค่าเสียหายให้โจทก์เป็นเงิน ๒๒,๕๐๐ บาทพร้อมดอกเบี้ยร้อยละ ๗ ครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องจนชำระเสร็จ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์
