แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเป็นคนไทยไปปล้นทรัพย์ในประเทศลาว ดังนี้คดีก็ต้องด้วย กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 10(4) และเมื่อคดีได้ความบริบูรณ์ทุกประการตามความในมาตรา 10(4) แล้วก็ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 301 ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ ๕ มีอาวุธปืนเบรานิงส์หนึ่งกระบอกกับซองกระสุน ๑ อันโดยมิได้รับอนุญาต และจำเลยทั้งห้าได้สมคบกันปล้นทรัพย์ของผู้มีชื่อไปหลายอย่าง เหตุเกิดที่ตำบลน้ำปึก อำเภอห้วยทราย เมืองหลวงน้ำทา ประเทศลาว ผู้แทนรัฐบาลประเทศนั้นและเจ้าทุกข์ได้ร้องขอให้ลงโทษจำเลย และความผิดที่จำเลยได้กระทำนี้ กฎหมายประเทศลาวบัญญัติว่าจะต้องถูกลงอาญา ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักาณะอาญามาตรา ๓๐๑ ที่แก้ไขและตามมาตรา ๑๐,๗๑,๗๒ พ.ร.บ.อาวุธปืน ฯ ๒๔๙๐ มาตรา ๗,๗๒ ฯลฯ
จำเลยทั้งห้าปฏิเสธ พลเสาจำเลยที่ ๕ รับว่ามีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตจริงและนายส่งจำเลยที่ ๑ รับว่าเคยต้องโทษและพ้นโทษไปยังไม่เกิน ๕ ปีจริง และจำเลยต่อสู้ในข้อกฎหมายว่าจำเลยไม่ผิด
ศาลชั้นต้นเชื่อว่าจำเลยที่ ๑ และ ๓,๔,๕ เป็นคนร้ายปล้นทรัพย์รายนี้จริง พิพากษาจำคุกจำเลยคนละ ๑๐ ปี ตามมาตรา ๓๐๑ ที่แก้ไข และจำเลยที่ ๕ มีความผิดตาม พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ พ.ศ. ๒๔๙๐ ให้ปรับอีก ๓๐๐ บาท เพิ่มโทษจำเลยที่ ๑ ตาม ม.๗๒ เป็นจำคุก ๑๓ ปี ๔ เดือน แต่ให้ลดฐานปราณีตาม ม.๕๙ กึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลยที่ ๑ ไว้ ๖ ปี ๘ เดือน ปืนกับกระสุนริบ ให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์แก่เจ้าทุกข์ คดีฉะเพาะตัวจำเลยที่ ๒ เป็นที่สงสัยให้ยกฟ้องและศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ ๑ และ ๓,๔,๕ ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าตามข้อเท็จจริงฟังได้ชัดว่าจำเลยที่ ๑,๓,๔,๕ ได้สมคบกันปล้นทรัพย์รายนี้จริง ส่วนข้อกฎหมายที่จำเลยต่อสู้ว่าความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญาม. ๓๐๑ ไม่อยู่ในบังคับของมาตรา ๑๐ ซึ่งผู้กระทำผิดนอกประเทศจะต้องรับอาญาภายในราชอาณาจักร โดยมิใช่ความผิดตามมาตรา ๑๐ ข้อ ๑,๒,๓ นั้นหาถูกต้องไม่ คดีนี้ต้องบังคับตามมาตรา ๑๐ ข้อ ๔ อันเป็นคดีที่คนในบังคับไทยไปกระทำผิดนอกประเทศ และไม่จำกัดความผิดแต่เพียงบางประเภทเช่นในข้อ ๑,๒ และ ๓ ถ้าเป็นความผิดที่กฎหมายของประเทศที่เกิดเหตุและกฎหมายไทยมีบัญญัติว่าผู้กระทำผิดจะต้องถูกลงอาญาและต้องตามหลักเกณฑ์ที่บัญญัติไว้แล้ว ผู้ที่ไปกระทำผิดก็จะต้องรับอาญาภายในราชอาณาจักร ดั่งที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๐ ข้อ ๔ และคดีนี้ก็ได้ความบริบูรณ์ทุกประการแล้ว ฎีกาของจำเลยจึงฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน ยกฎีกาจำเลยเสีย
