แหล่งที่มา : สำนักวิชาการ
ย่อสั้น
ตามสำเนาภาพถ่ายหนังสือของศาลจังหวัดยะลาที่แนบท้ายคำร้องของจำเลยทั้งสองระบุว่า วันอาทิตย์ที่ 16 ธันวาคม 2544 เป็นวันรายออิฎิลฟิตรี วันจันทร์ที่ 17 ธันวาคม 2544 เป็นวันหยุดชดเชย โดยโจทก์มิได้ยื่นคำแก้ฎีกาคัดค้าน ดังนั้น วันที่ 17 ธันวาคม 2544 ศาลชั้นต้นปิดทำการ จำเลยทั้งสองจึงไม่อาจยื่นอุทธรณ์ในวันดังกล่าวได้และต้องยื่นอุทธรณ์ในวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 18 ธันวาคม 2544 ซึ่งเป็นวันเปิดทำการวันแรก สอดคล้องกับคำสั่งรับอุทธรณ์ของศาลชั้นต้นที่ระบุว่าวันที่ 18 ธันวาคม 2544 ศาลชั้นต้นเปิดทำการเป็นวันแรก เมื่อจำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์ในวันที่ 18 ธันวาคม 2544 คำสั่งของศาลชั้นต้นที่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองจึงชอบด้วยกฎหมาย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33, 83, 335, 336 ทวิ ริบเหล็กชะแลงของกลางและคืนรถจักรยานยนต์ของกลางแก่เจ้าของ
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 (1) (3) (10) วรรคสอง (ที่ถูกมาตรา 335 (1) (3) (7) (10) วรรคสอง, 336 ทวิ) ประกอบมาตรา 83 และ 80 จำคุกคนละ 8 เดือน ริบเหล็กชะแลงของกลาง คืนรถจักรยานยนต์คันหมายเลขทะเบียน ยะลา ค – 9531 แก่เจ้าของ คำขออื่นให้ยก
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 9 พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสอง
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยทั้งสองว่า คำสั่งของศาลชั้นต้นที่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองซึ่งยื่นอุทธรณ์เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2544 ชอบหรือไม่ โดยจำเลยทั้งสองฎีกาว่า ศาลชั้นต้นมีคำสั่งขยายเวลาให้จำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์ได้ถึงวันที่ 15 ธันวาคม 2544 แต่วันดังกล่าวเป็นวันหยุดราชการจำเลยทั้งสองต้องยื่นอุทธรณ์ภายในวันที่ 17 ธันวาคม 2544 แต่เนื่องจากคดีนี้อยู่ในอำนาจของศาลจังหวัดยะลา ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่หยุดทำการในวันรายออิฎิลฟิตรีของผู้ที่นับถือศาสนาอิสลาม และวันอาทิตย์ที่ 16 ธันวาคม 2544 เป็นวันรายออิฎิลฟิตรีของผู้ที่นับถือศาสนาอิสลาม ทางราชการจึงประกาศให้วันจันทร์ที่ 17 ธันวาคม 2544 เป็นวันหยุดชดเชยของวันตรุษดังกล่าวในสี่จังหวัดชายแดนภาคใต้จำเลยทั้งสองจึงมีสิทธิยื่นอุทธรณ์ในวันที่ 18 ธันวาคม 2544 ได้ คำสั่งศาลชั้นต้นที่สั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองจึงชอบแล้ว เห็นว่า ตามสำเนาภาพถ่ายหนังสือของศาลจังหวัดยะลา ที่ ศย. 309.110/146 ถึงเลขาธิการสำนักงานศาลยุติธรรม ลงวันที่ 9 มกราคม 2545 แจ้งบัญชีทำการและวันหยุดราชการของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของศาลจังหวัดยะลา ประจำเดือนธันวาคม 2544 ที่แนบท้ายคำร้องของจำเลยทั้งสองระบุว่า วันอาทิตย์ที่ 16 ธันวาคม 2544 เป็นวันวันรายออิฎิลฟิตรี วันจันทร์ที่ 17 ธันวาคม 2544 เป็นวันหยุดชดเชย โดยโจทก์มิได้ยื่นคำแก้ฎีกาคัดค้านข้อเท็จจริงนี้ จึงฟังได้ว่าวันที่ 17 ธันวาคม 2544 ศาลชั้นต้นปิดทำการ จำเลยทั้งสองจึงมิอาจยื่นอุทธรณ์ในวันดังกล่าวได้ และต้องยื่นอุทธรณ์ในวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 18 ธันวาคม 2544 ซึ่งเป็นวันเปิดทำการวันแรก อันสอดคล้องกับคำสั่งรับอุทธรณ์ของศาลชั้นต้นที่ระบุว่า วันที่ 18 ธันวาคม 2544 ศาลชั้นต้นเปิดทำการเป็นวันแรก เมื่อจำเลยทั้งสองยื่นอุทธรณ์ในวันที่ 18 ธันวาคม 2544 คำสั่งของศาลชั้นต้นที่รับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองจึงชอบแล้ว ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 9 วินิจฉัยว่า คำสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย และยกอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยทั้งสองฟังขึ้น”
พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 9 ให้ศาลอุทธรณ์ภาค 9 พิจารณาและพิพากษาใหม่ตามรูปคดี
