แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อปรากฏว่ายาที่จำเลยนำเข้า ได้มีบริษัทหนึ่งขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้วจำเลยก็ไม่จำต้องขึ้นทะเบียนตำรับยานั้นซ้ำอีกไม่ว่าจะนำเข้าเป็นครั้งแรกหรือครั้งหลังก็ตาม
พระราชบัญญัติการขายยา พ.ศ.2493 มาตรา 14 ประสงค์จะให้ขึ้นทะเบียนตำรับยาครั้งเดียวเป็นหลักฐานไว้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานขายยาอันตรายโดยไม่มีสิทธิและนำยาเข้าในราชอาณาจักรเพื่อขายไม่ขึ้นทะเบียนตำรายา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ให้ยกฟ้องโจทก์ ยาของกลางคืนจำเลย
ประเด็นที่ขึ้นมาสู่ศาลฎีกามีว่า แม้ยารายนี้มีผู้ขึ้นทะเบียนตำรับไว้ต่อกระทรวงสาธารณสุขแล้ว หากจำเลยนำยาเข้ามาครั้งแรกและจำเลยไม่ขึ้นทะเบียนตำรับต่อกระทรวงสาธารณสุข จำเลยจะมีความผิดตามฟ้องหรือไม่
ศาลฎีกาพิเคราะห์คำว่า “ผู้ใด” ในมาตรา 14 พระราชบัญญัติการขายยา พ.ศ. 2493 แล้ว เห็นว่า น่าจะหมายถึงเฉพาะผู้ผลิตหรือนำเข้าเป็นครั้งแรกซึ่งยาที่ยังมิได้ขึ้นทะเบียนตำหรับไว้ก่อนเท่านั้น เมื่อปรากฏว่ายาที่จำเลยนำเข้าได้มีบริษัท พ. ไพบูลย์จำกัดขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้ว จำเลยหาจำต้องขึ้นทะเบียนตำรับยาซ้ำอีกไม่ ไม่ว่าจะนำเข้าเป็นครั้งแรกหรือครั้งหลังก็ตาม
อนึ่ง เมื่อพิเคราะห์ข้อความในมาตรา 14 พระราชบัญญัติการขายยาพ.ศ.2493 นี้แล้ว จะเห็นได้ว่า กฎหมายประสงค์จะให้ขึ้นทะเบียนตำรับยาครั้งเดียวเป็นหลักฐานไว้
