แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อปรากฎว่ายาที่จำเลยนำเข้า ได้มีบริษัทหนึ่งขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้ว จำเลยก็ไม่จำต้องขึ้นทะเบียนตำรับยานั้นซ้ำอีก ไม่ว่าจะนำเข้าเป็นครั้งแรกหรือครั้งหลังก็ตาม
พ.ร.บ.การขายยา พ.ศ. 2493 มาตรา 14 ประสงค์จะให้ขึ้นทะเบียนตำรับยาครั้งเดียวเป็นหลักฐานไว้
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานขายยาอันตรายโดยไม่มีสิทธิ และนำยาเข้าในราชอาณาจักรเพื่อขายไม่ขึ้นทะเบียนตำรายา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสอง ให้ยกฟ้องโจทก์ ยาของกลางคืนจำเลย
ประเด็นที่ขึ้นมาสู่ศาลฎีกามีว่า แม้ยารายนี้มีผู้ขึ้นทะเบียนตำรับไว้ต่อกระทรวงสาธารณะสุขแล้ว หากจำเลยนำยาเข้ามาครั้งแรกและจำเลยไม่ขึ้นทะเบียนตำรับต่อกระทรวงสาธารณสุข จำเลยจะมีความผิดตามฟ้องหรือไม่
ศาลฎีกาพิเคราะห์คำว่า “ผู้ใด” ในม.๑๔พ.ร.บ.การขายยา พ.ศ. ๒๔๙๓ แล้ว เห็นว่า น่าจะหมายถึงเฉพาะผู้ผลิตหรือผู้นำเข้าเป็นครั้งแรกซึ่งยาที่ยังมิได้ขึ้นทะเบียนตำรับไว้ก่อนเท่านั้น เมื่อปรากฎว่ายาที่จำเลยนำเข้าได้มีบริษัท พ.ไพบูลย์จำกัดขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้ว จำเลยหาจำต้องขึ้นทะเบียนตำรับยาซ้ำอีกไม่ ไม่ว่าจำนำเข้าเป็นครั้งแรกหรือครั้งหลังก็ตาม
อนึ่ง เมื่อพิเคราะห์ข้อความในมาตรา ๑๔พ.ร.บ.การขายยา พ.ศ. ๒๔๙๓ นี้แล้ว จะเห็นได้ว่า กฎหมายประสงค์จะให้ขึ้นทะเบียนตำรับยาครั้งเดียวเป็นหลักฐานไว้
