แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องโจทก์มิได้บรรยายว่าได้คัดสำเนาพระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม ประกาศไว้ ณ ที่ว่าการอำเภอ หรือที่ทำการกำนัน ไม่เป็นฟ้องฐานตัดฟันไม้หวงห้ามอันสมบูรณ์
ย่อยาว
คดีนี้ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป่าไม้2484 มาตรา 11, 73 (ฉบับที่ 3) 2494 มาตรา 6, 17 ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องในฐานนี้ โจทก์ฎีกาในข้อหาฐานตัดฟันไม้หวงห้ามนี้ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า
“คงมีปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยแต่ฎีกาของโจทก์ว่า นายสวนจำเลยจะมีผิดฐานตัดฟันไม้หวงห้ามโดยมิได้รับอนุญาตหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 5 บัญญัติไว้ว่าพระราชกฤษฎีกา หรือประกาศรัฐมนตรี ซึ่งกำหนดขึ้นตามพระราชบัญญัตินี้ให้คัดสำเนาประกาศไว้ณ ที่ว่าการอำเภอ และที่ทำการกำนันหรือสาธารณสถานในท้องที่ ๆ เกี่ยวข้อง และศาลฎีกาได้เคยพิพากษามาแล้วหลายเรื่องว่า ฟ้องของโจทก์กรณีเช่นนี้จะต้องบรรยายว่า ได้คัดสำเนาพระราชกฤษฎีกาหรือประกาศปิดไว้ ณ ที่ว่าการอำเภอหรือที่ทำการของกำนันแล้วด้วย มิฉะนั้นเป็นฟ้องไม่สมบูรณ์ คดีนี้ตามฟ้องของโจทก์ ๆ มิได้บรรยายไว้ว่า ได้มีการคัดสำเนาพระราชกฤษฎีกากำหนดไม้หวงห้าม ประกาศไว้ ณ ที่ว่าการอำเภอหรือที่ทำการกำนัน ตามที่ มาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 บังคับไว้ ฉะนั้นฟ้องของโจทก์จึงเป็นฟ้องไม่สมบูรณ์ เพราะขาดองค์แห่งความผิด”
พิพากษายืน
