แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้เพิกถอนการปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาที่ 1 เป็นกรณีที่ศาลชั้นต้นเห็นว่าผู้ต้องหาที่ 1 ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งและไม่มีสิทธิอยู่ในราชอาณาจักร พฤติการณ์ของผู้ต้องหาที่ 1 อาจหลบหนีได้ ซึ่งเป็นดุลพินิจของศาลชั้นต้นที่พิจารณาโดยอาศัยหลักเกณฑ์แห่ง ป.วิ.อ. มาตรา 108 และเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาที่ไม่ทำให้คดีเสร็จสำนวน กรณีจึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ฎีกาคำสั่งนั้นในระหว่างพิจารณาตาม ป.วิ.อ. มาตรา 196
ย่อยาว
กรณีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้ปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาที่ 1 ในระหว่างพิจารณา ต่อมาผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องเป็นพนักงานสอบสวนคดีนี้ หลังจากผู้ต้องหาที่ 1 ได้รับการปล่อยชั่วคราวแล้ว ผู้ต้องหาที่ 1 ถูกกักตัวอยู่ที่สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองเนื่องจากถูกเพิกถอนการอนุญาตให้อยู่ในราชอาณาจักร ผู้ต้องหาที่ 1 จึงเป็นบุคคลไม่มีถิ่นที่อยู่แน่นอน ประกอบกับชาวต่างชาติที่เคยได้รับการปล่อยชั่วคราวมักหลบหนีออกไปนอกราชอาณาจักร ทำให้ไม่ถูกลงโทษตามกฎหมาย ผู้ต้องหาชาวต่างชาติจึงลักลอบเข้ามาก่อเหตุซ้ำ สร้างความเสียหายให้แก่พลเมืองไทยจำนวนมาก ผู้ร้องจึงนำตัวผู้ต้องหาที่ 1 มาส่งศาล ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว มีคำสั่งให้เพิกถอนการปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาที่ 1
ผู้ต้องหาที่ 1 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 มีคำสั่งยกอุทธรณ์
ผู้ต้องหาที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของผู้ต้องหาที่ 1 ว่า ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายกอุทธรณ์ของผู้ต้องหาที่ 1 นั้น ชอบหรือไม่ เห็นว่า คำสั่งศาลชั้นต้นที่ให้เพิกถอนการปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาที่ 1 เป็นกรณีที่ศาลชั้นต้นเห็นว่าผู้ต้องหาที่ 1 ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งและไม่มีสิทธิอยู่ในราชอาณาจักรได้ พฤติการณ์ของผู้ต้องหาที่ 1 อาจจะหลบหนีได้ ซึ่งเป็นดุลพินิจของศาลชั้นต้นที่พิจารณาโดยอาศัยหลักเกณฑ์แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108 ซึ่งคำสั่งศาลชั้นต้นดังกล่าวเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาที่ไม่ทำให้คดีเสร็จสำนวน กรณีจึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ฎีกาคำสั่งนั้นในระหว่างพิจารณาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 196 ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 1 ไม่รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของผู้ต้องหาที่ 1 นั้นชอบแล้ว ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของผู้ต้องหาที่ 1 ฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
