แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีนี้ที่โจทก์ขอให้ส่งตัวจำเลยไปกักกันตาม พระราชบัญญัติกักกันฯลฯ มาตรา 8-9 นั้น เมื่อปรากฏว่าโทษครั้งที่หนึ่งจำเลยต้องจำคุก 3 เดือนพ้นโทษ พ.ศ.2466 โทษครั้งที่ 2 ต้องจำคุก 8 ปี พ้นโทษ พ.ศ.2475 โทษครั้งที่ 3 ต้องจำคุก 8 เดือนพ้นโทษ พ.ศ.2479 ดังนี้ เป็นการต้องโทษระยะห่างๆ กันและเมื่อต้องโทษครั้งที่ฟ้องนี้เพียง 6 เดือนเท่านั้น ศาลย่อมใช้ดุลพินิจไม่ส่งตัวจำเลยไปกักกันได้
ศาลชั้นต้นให้จำคุก 6 เดือนส่งไปกักกัน 3 ปีศาลอุทธรณ์ให้ยกโทษกักกัน โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงในเรื่องกักกันได้
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นจำคุกนายผันจำเลยตามกฎหมายอาญา มาตรา 249, 59มีกำหนด 6 เดือน เมื่อพ้นโทษแล้ว ให้ส่งไปกักกันตามมาตรา 8, 9
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไม่ส่งตัวนายผันไปกักกัน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ปรากฏว่า ครั้งที่ 1 นายผันต้องโทษจำคุก 3 เดือน พ้นโทษเมื่อ 2466 ครั้งที่ 2 ต้องจำคุก 8 ปี พ้นโทษเมื่อ 2475 ครั้งที่ 3 ต้องจำคุก 8 เดือน พ้นโทษเมื่อ 2479 ทั้งนี้นายผันต้องโทษระยะห่าง ๆ กัน มาต้องโทษครั้งนี้เพียง6 เดือนเท่านั้น ดุลพินิจของศาลอุทธรณ์ที่ว่าไม่ควรส่งนายผันไปกักกันจึงชอบแล้ว พิพากษายืน
