แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยพูดชักชวนหลอกลวง จ.และ ส.คนละคราว แม้จะได้จ่ายเงินค่าบริการของแต่ละคนให้จำเลยไปคราวเดียวกัน ก็เป็นความผิดหลายกรรม
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทุจริตหลอกลวงนายจำรุญ เพชรแสงและนายสำเริง เพชรแสง ผู้เสียหายด้วยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จและปกปิดข้อความจริงซึ่งควรบอกให้แจ้งว่า จำเลยสามารถส่งผู้เสียหายทั้งสองไปทำงานในประเทศมาเลเซียได้ จำเลยเรียกค่าบริการเป็นเงินคนละ ๑๕,๐๐๐ บาท เมื่อจำเลยพาผู้เสียหายทั้งสองไปยังประเทศมาเลเซีย กลับไม่มีงานให้ผู้เสียหายทั้งสองทำและผู้เสียหายทั้งสองไม่ได้รับค่าจ้างตามที่จำเลยกล่าวอ้าง จำเลยไม่มีเจตนาตั้งแต่แรกที่จะจัดส่งผู้เสียหายทั้งสองไปทำงานในประเทศมาเลเซีย โดยการหลอกลวงดังกล่าวเป็นเหตุให้ผู้เสียหายทั้งสองหลงเชื่อมอบเงินให้จำเลยไปคนละ ๑๕,๐๐๐ บาท ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๔๑, ๙๑ และให้จำเลยคืนหรือใช้เงินให้แก่นายจำรุญ เพชรแสง และนายสำเริง เพชรแสง คนละ ๑๕,๐๐๐ บาท
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า จำเลยทุจริตหลอกลวงผู้เสียหายทั้งสองด้วยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จ และได้ไปซึ่งทรัพย์สินของผู้เสียหายทั้งสองเป็นเงิน ๑๕,๐๐๐ บาท ส่วนจำนวนเงินอีก ๑๕,๐๐๐ บาทนั้นนายจำรุญ เพชรแสง ให้จำเลยถือจดหมายมาขอจากนางจำรัส เพชรแสงเพื่อจะได้เดินทางกลับ จำเลยเอาเงินจากนางจำรัสแล้วไม่ยอมมอบให้นายจำรุญ เงินจำนวนนี้ไม่ใช่เงินที่จำเลยหลอกลวงผู้เสียหายให้หลงเชื่อว่าจะได้งานทำจึงไม่ใช่ทรัพย์สินที่จำเลยได้มาจากการหลอกลวงตามที่ฟ้อง พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๔๑ รวม ๒ กระทง จำคุกกระทงละ ๓ เดือน รวม ๖ เดือน กับให้จำเลยคืนเงินนายจำรุญ เพชรแสง หรือนายสำเริง เพชรแสง เป็นเงิน ๑๕,๐๐๐ บาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยกระทำความผิดฐานฉ้อโกงนายจำรูญและนายสำเริง ผู้เสียหายตามฟ้อง และวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า จำเลยพูดชักชวนหลอกลวงนายจำรูญและนายสำเริงคนละคราว แม้จะได้จ่ายจ่ายเงินค่าบริการของแต่ละคนให้จำเลยไปคราวเดียวกัน ก็เป็นความผิดหลายกรรม
พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๔๑, ๙๑ ให้ลงโทษจำเลยทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป รวม ๒ กระทงจำคุกกระทงละ ๓ เดือน รวม ๖ เดือน ให้จำเลยคืนหรือใช้เงิน ๑๕,๐๐๐ บาทแก่ผู้เสียหายทั้งสอง
