แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่ลูกจ้างประสบอันตรายขณะทำงานเป็นเหตุให้ตาขวาสูญเสียสมรรถภาพในการทำงานร้อยละสามสิบนั้นประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง กำหนดการจ่ายค่าทดแทนฯข้อ1(15) กำหนดว่า ถ้าสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นร้อยละเก้าสิบขึ้นไป ให้มีระยะเวลาจ่ายค่าทดแทน สองปี หนึ่งเดือน และประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่องการคุ้มครองแรงงานฯ ข้อ 54 กำหนดว่า การประสบอันตรายซึ่งเป็นเหตุให้สูญเสียสมรรถภาพในการทำงานของอวัยวะไปเพียงบางส่วน ให้คำนวณเทียบอัตราส่วนร้อยละจากจำนวนระยะเวลาที่กำหนดไว้สำหรับการสูญเสียอวัยวะประเภทนั้นดังนั้น กรณีนี้จึงมีกำหนดระยะเวลาการจ่ายค่าทดแทนเท่ากับสองปีหนึ่งเดือน คูณด้วย 30 หารด้วย 100 มิใช่สองปีหนึ่งเดือนคูณด้วย 30 หารด้วย 90
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้รับคำสั่งเงินทดแทนของพนักงานเงินทดแทนซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของจำเลย สั่งให้โจทก์จ่ายเงินทดแทนแก่นายเวชลูกจ้างโจทก์เดือนละ ๑,๐๑๔ บาท มีกำหนด ๘ เดือน ๑๐ วัน ในกรณีที่ลูกจ้างโจทก์ประสบอุบัติเหตุ สำหรับกรณีตาขวาของลูกจ้างโจทก์สูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นร้อยละสามสิบ โจทก์ไม่เห็นด้วยจึงได้อุทธรณ์คำสั่งต่อจำเลย เพราะในการคำนวณดังกล่าวต้องคำนวณระยะเวลาในการจ่ายค่าทดแทนโดยใช้เวลา ๒ ปี ๑ เดือน คูณด้วย ๓๐ หารด้วย ๑๐๐ ได้ระยะเวลาที่โจทก์ต้องจ่ายค่าทดแทนเป็นเวลา ๗ เดือน ๑๕ วัน จำเลยเห็นว่าต้องใช้เวลา ๒ ปี ๑ เดือน คูณด้วย ๓๐ หารด้วย ๙๐ และได้มีคำสั่งยืนตามความเห็นของพนักงานเงินทดแทน โจทก์เห็นว่าระยะเวลาที่โจทก์ต้องจ่ายค่าทดแทนเป็นเวลา ๗ เดือน ๑๕ วัน ขอให้ศาลพิพากษาเพิกถอนคำสั่งเงินทดแทนของพนักงานเงินทดแทนและคำสั่งอุทธรณ์เงินทดแทนของจำเลยเฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับระยะเวลาการจ่ายค่าทดแทนโดยให้โจทก์จ่ายค่าทดแทนแก่ลูกจ้างโจทก์เป็นเวลา ๗ เดือน ๑๕ วัน
ในวันนัดพิจารณาจำเลยแถลงว่าการคำนวณค่าทดแทนถูกต้องแล้ว คู่ความทั้งสองฝ่ายแถลงรับกันว่านายเวชลูกจ้างของโจทก์ประสบอุบัติเหตุได้รับบาดเจ็บตามฟ้อง เอกสารท้ายฟ้องถูกต้องตรงกับต้นฉบับที่แท้จริง ฯลฯ ทั้งสองฝ่ายไม่ติดใจสืบพยาน
ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า การคำนวณค่าทดแทนสำหรับกรณีตาขวาของลูกจ้างสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นร้อยละ ๓๐ ต้องคำนวณระยะเวลาการจ่ายค่าทดแทนเท่ากับ ๒ ปี ๑ เดือน คูณด้วย ๓๐ หารด้วย ๑๐๐ เท่ากับ ๗ เดือน ๑๕ วัน พิพากษาให้เพิกถอนคำสั่งเงินทดแทนของพนักงานเงินทดแทนและคำสั่งอุทธรณ์เงินทดแทนของจำเลยเฉพาะส่วนที่เกี่ยวกับการจ่ายค่าทดแทน ๘ เดือน ๑๐ วันโดยให้โจทก์จ่ายค่าทดแทนมีกำหนด ๗ เดือน ๑๕ วัน
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า การคำนวณค่าทดแทนสำหรับกรณีตาขวาของลูกจ้างเสียสมรรถภาพในการมองเห็นร้อยละสามสิบนั้น ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง กำหนดการจ่ายค่าทดแทนฯ ข้อ ๑(๑๕) กำหนดว่า ถ้าสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นร้อยละเก้าสิบขึ้นไปให้มีระยะเวลาการจ่ายค่าทดแทนสองปีหนึ่งเดือน จึงเห็นได้ว่าการสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นร้อยละเก้าสิบขึ้นไปแม้จะไม่ถึงร้อยละหนึ่งร้อย ก็ให้ถือเสมือนหนึ่งว่าเป็นการสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นอย่างสิ้นเชิง เป็นการยอมรับว่าการสูญเสียความสามารถในการมองเห็นร้อยละเก้าสิบขึ้นไปเป็นเกณฑ์สูงสุดของการสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นของตาและประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง การคุ้มครองแรงงานฯ ข้อ ๕๔ วรรคสอง กำหนดว่า การประสบอันตรายซึ่งเป็นเหตุให้สูญเสียสมรรถภาพในการทำงานของอวัยวะไปเพียงบางส่วนให้ถือว่าลูกจ้างเสียอวัยวะนั้นด้วย แต่การคำนวณค่าทดแทนให้เทียบอัตราส่วนร้อยละจากจำนวนระยะเวลาที่กำหนดไว้สำหรับการสูญเสียอวัยวะประเภทนั้น ดังนั้น การคำนวณค่าทดแทนในกรณีที่มีการสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นไม่ถึงร้อยละเก้าสิบจึงต้องเทียบอัตราส่วนร้อยละจากจำนวนระยะเวลาที่กำหนดไว้สำหรับการสูญเสียสมรรถภาพในการมองเห็นของตาข้างหนึ่ง และจำนวนระยะเวลาที่กำหนดไว้ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยเรื่อง กำหนดการจ่ายค่าทดแทน ลงวันที่ ๑๖ เมษายน ๒๕๑๕ ข้อ ๑(๑๕)เมื่อเทียบอัตราส่วนร้อยละเท่ากับสองปีกับหนึ่งเดือน กรณีสูญเสียความสามารถในการมองเห็นร้อยละสามสิบจึงมีกำหนดระยะเวลาการจ่ายค่าทดแทนเท่ากับ ๒ ปี ๑ เดือน (๒๕) เดือน คูณด้วย ๓๐หารด้วย ๑๐๐ จึงเท่ากับ ๗ เดือน ๑๕ วัน
พิพากษายืน
