แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พฤตติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันเกียรติยศพอสมควรแก่เหตุ
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงได้ความว่า โจทก์กับภริยาจำเลยเป็นชู้กัน จำเลยไปพบโจทก์ ขณะโจทก์กำลังอยู่ในมุ้งกับภริยาของจำเลย ถอดเสื้อและเข็มขัดไว้ในมุ้ง ส่วนไม้ตะพดและไฟฟ้า เดินทางวางไว้นอกมุ้งห่างกันราววาเศษจำเลยฉายไฟฟ้าก็พอโจทก์โผลศีร์ษะออกมาจำเลยจึงเอามีดโต้ฟันไปถูกโจทก์ที่ตรงมุ้งนั่นเอง
ศาลชั้นต้นเห็นว่าเมื่อจำเลยฟันโจทก์ในขณะที่โจทก์โผลศีร์ษะออกจากมุ้ง การกระทำชู้ได้ผ่านพ้นไปแล้ว และเป็นที่เข้าใจได้ว่าคงไม่กระทำชู้กันในขณะนั้นอีก จึงไม่เป็นเหตุให้เป็นภัยแก่เกียรติยศและชื่อเสียงของจำเลยซึ่งจำเป็นต้องป้องกันอีกต่อไป จึงพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๕๔ – ๕๕ – ๕๙ – ๔๑ – +
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยกระทำป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ควรได้รับความยกเว้นโทษตามมาตรา ๕๐ โดยเทียบฎีกาที่ ๕๓๓/๒๔๗๔ พิพากษายกฟ้อง
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์
