แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สินค้าที่จำเลยนำเข้ามาในราชอาณาจักรทำด้วยอลูมิเนียม มีลักษณะเป็นแผ่นกลมเรียบ หนาเกินกว่า 0.20 มิลลิเมตร ซึ่งเกินกว่าหนึ่งในสิบของเส้นผ่าศูนย์กลางที่ยาวเกินกว่า 6 มิลลิเมตร มีรูตรงกลางใช้ทำหลอดบรรจุยาสีฟัน เป็นสินค้าที่จัดอยู่ในจำพวกเป็นแผ่นที่เตรียมไว้เพื่อทำหลอด จึงอยู่ในประเภทพิกัดที่ 76.06 ตามพระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากร พ.ศ. 2503 ซึ่งกำหนดไว้โดยเฉพาะแล้วว่าได้แก่ หลอด ท่อ และแผ่นที่จัดเตรียมไว้เพื่อทำหลอดหรือท่อทำด้วยอลูมิเนียม ไม่เข้าลักษณะประเภทพิกัดที่ 76.16 ได้แก่ ของอื่น ๆ ที่ทำด้วยอลูมิเนียม ก. ของประดับกายและของใช้ซึ่งตามปกติเป็นของติดตัว ซึ่งมิได้ระบุไว้ในประเภทอื่น อันเป็นการกำหนดไว้กว้าง ๆ ในกรณีที่สินค้าไม่อยู่ในประเภทพิกัดอื่นและจะนำคำวินิจฉัยของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากร ณ กรุงบรัสเซลส์ ประเทศเบลเยี่ยม ซึ่งมีข้อความแตกต่างจากที่พระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากรบัญญัติไว้ดังกล่าวมาเทียบเคียงปรับให้สินค้าดังกล่าวข้างต้นจัดอยู่ในประเภทพิกัดที่ 76.16 หาได้ไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยนำสินค้าทำด้วยอลูมิเนียม มีลักษณะเป็นแผ่นกลมเรียบหนาเกินกว่าหนึ่งในสิบของเส้นผ่าศูนย์กลางเข้ามาในราชอาณาจักร โดยสำแดงชนิดของสินค้าประเภทพิกัดและอัตราอากรไม่ตรงกับความเป็นจริง ขอให้บังคับจำเลยชำระเงินค่าอากรขาเข้า ภาษีการค้า ภาษีบำรุงเทศบาลที่ขาดกับเงินเพิ่มตามฟ้องแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยได้สำแดงชนิดของสินค้าประเภทพิกัดและอัตราอากรถูกต้องแล้ว ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาว่า สินค้าพิพาทตามฟ้องจัดอยู่ในประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ หรือ ๗๖.๑๖ ข. ข้อเท็จจริงฟังเป็นยุติจากพยานหลักฐานทั้งสองฝ่ายว่า สินค้าพิพาทมีลักษณะเป็นแผ่นอลูมิเนียมกลม มีรูตรงกลาง ใช้สำหรับทำหลอดบรรจุยาสีฟัน จำเลยนำเข้ามาในราชอาณาจักรระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๑๙ ถึงเดือนมีนาคม ๒๕๒๑ โดยจำเลยสำแดงประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ เสียอากรขาเข้าร้อยละ ๑๕ ซึ่งเจ้าหน้าที่กองพิกัดอัตราศุลกากรและกองพิธีการนำเข้าและส่งออกได้ตรวจสอบว่าถูกต้อง และสั่งปล่อยสินค้าดังกล่าวไปแล้ว โดยจำเลยได้ชำระค่าอากรตามประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ ครบถ้วนแล้ว และโจทก์ที่ ๑ มิได้สงวนสิทธิที่จะเรียกเก็บค่าอากรตามประเภทพิกัดอัตราที่สูงกว่าแต่ประการใด ต่อมาเจ้าพนักงานกองศุลกาธิการมีความเห็นว่า สินค้าพิพาทควรจัดเข้าประเภทพิกัดที่ ๗๖.๑๖ ข. เสียอากรขาเข้าร้อยละ ๓๐ โดยอ้างคำวินิจฉัยของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากร ณ กรุงบรัสเซลส์ ประเทศเบลเยี่ยม ประกอบกับตามที่พระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากร พ.ศ. ๒๕๐๓ ได้กำหนดไว้ นางสาวเกศทิวา สกุลครู เจ้าหน้าที่ประเมินอากร ๕ กรมศุลกากร ซึ่งเป็นผู้ตรวจสอบประเมินอากรสินค้าพิพาทเบิกความว่า เหตุที่พยานทักท้วงว่าสินค้าพิพาทอยู่ในประเภทพิกัดที่ ๗๖.๑๖ ข. เพราะอาศัยคำอธิบายของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากร ทั้งนี้เพราะทางกรมศุลกากรยึดถือตามแนวพิกัดอัตราของคณะมนตรีดังกล่าว ในเรื่องนี้หม่อมราชวงศ์ชีไวสวิชากร วรวรรณ พยานจำเลยเบิกความว่า ระหว่างปี ๒๕๑๘ ถึง ๒๕๒๒ พยานเป็นผู้อำนวยการกองพิกัดอัตราศุลกากร เมื่อปี ๒๕๒๑ ประเทศไทยยังไม่ได้เป็นสมาชิกของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากร เพียงแต่เสียเงินบำรุงเพื่อขอบริการทางเอกสาร และสอบถามปัญหาต่าง ๆ เนื่องจากกรมศุลกากรต้องอาศัยความเห็นของคณะมนตรีดังกล่าวในการพิจารณาประเภทพิกัดของสินค้า จากพยานหลักฐานดังกล่าวเป็นที่เห็นได้ว่า ประเทศไทยไม่จำต้องถูกผูกมัดโดยความเห็นของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากรเสมอไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ความเห็นของคณะมนตรีไม่ตรงกับบทบัญญัติของกฎหมายไทย ก็จะต้องใช้กฎหมายไทยบังคับ
พระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากร พ.ศ. ๒๕๐๓ ซึ่งเป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับพิกัดอัตราศุลกากร กำหนดให้ใช้พิกัดอัตราศุลกากรแนบท้ายพระราชกำหนด ซึ่งประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ ได้แก่หลอด ท่อ และแผ่นที่จัดเตรียมไว้เพื่อทำหลอด หรือท่อทำด้วยอลูมิเนียม….. ส่วนประเภทพิกัดที่ ๗๖.๑๖ ได้แก่ ของอื่น ๆ ที่ทำด้วยอลูมิเนียม ก. ของประดับกาย และของใช้ซึ่งตามปกติเป็นของติดตัว ซึ่งมิได้ระบุไว้ในประเภทอื่น……ข. อื่น ๆ ….
สำหรับคำวินิจฉัยของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากรนั้น สินค้าประเภทพิกัดที่ ๗๖.๑๖ ได้แก่อลูมิเนียมสลั๊ก คืออลูมิเนียมแผ่นกลม เรียบ (ที่มีความหนาเกินกว่า ๐.๒๐ มิลลิเมตร และมีเส้นผ่าศูนย์กลางเกินกว่า ๖ มิลลิเมตร) จะมีรูตรงกลางหรือไม่ก็ตาม ที่ได้จากการกดกระแทกออกจากแถบโลหะเพื่อใช้ในการทำเป็นหลอดบรรจุ ถ้ามีความหนามากกว่าหนึ่งในสิบของเส้นผ่าศูนย์กลาง (ถ้าความหนาไม่เกินหนึ่งในสิบของเส้นผ่าศูนย์กลางจัดเข้าประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๓) ข้อความเหล่านี้แตกต่างจากที่พระราชกำหนดพิกัดอัตราศุลกากรบัญญัติไว้ดังกล่าวข้างต้น
เกี่ยวกับสินค้าพิพาท มีลักษณะเป็นแผ่นกลมซึ่งจำเลยนำสืบฟังได้ว่าจำเลยนำไปทำหลอดยาสีฟัน แม้ว่าความหนาจะเกินกว่าหนึ่งในสิบของเส้นผ่าศูนย์ก็ตาม แต่เป็นที่เห็นได้ว่าสินค้าพิพาทมีลักษณะจัดอยู่ในจำพวกเป็นแผ่นที่เตรียมไว้เพื่อทำหลอด ดังที่กำหนดไว้ในประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ โดยเฉพาะแล้ว จึงไม่เข้าลักษณะประเภทพิกัดที่ ๗๖.๑๖ ซึ่งกำหนดไว้กว้าง ๆ ในกรณีที่สินค้าไม่อยู่ในประเภทพิกัดอื่น และจำนำความเห็นของคณะมนตรีความร่วมมือทางศุลกากรมาเทียบเคียงปรับให้สินค้าพิพาทจัดอยู่ในประเภทพิกัดที่ ๗๖.๑๖ ก็ไม่ได้ เนื่องจากตามกฎหมายไทยกำหนดให้อยู่ในประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ ดังกล่าว เช่นนี้ จึงฟังได้ว่าสินค้าพิพาทอยู่ในประเภทพิกัดที่ ๗๖.๐๖ ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาต้องกันมาให้ยกฟ้องโจทก์นั้นชอบแล้ว ฎีกาของโจทก์ทั้งสองฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
