แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จำเลยเก็บผักสะตอในที่ซึ่งผู้เสียหายและจำเลยยังเถียงกรรมสิทธิ์ในเรื่องที่ดินและต้นสะตอรายนี้อยู่นั้นย่อมฟังไม่ได้ว่าจำเลยเก็บสะตอไปโดยการทุจริตอันเป็นผิดฐานลักทรัพย์.
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักสะตอซึ่งปลูกไว้ในสวน ๑๐๗ ผักราคา ๑๕ บาท ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๘๘,๒๙๒ จำเลยต่อสู้ว่าต้นสะตอและที่ดินเป็นของจำเลยจับจองและครอบครองมา ๑๘,๑๙ ปีแล้ว และที่ดินและต้นสะตอรายนี้จำเลยเคยฟ้องห้ามนายจำเริญเข้ามาเกี่ยวข้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม ม.๑๙๒ จำคุก ๒ เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าคดีนี้เป็นความแพ่งโดยจำเลยกับนางหยาเถียงกรรมสิทธิ์ในเรื่องที่ดินและต้นสะตอรายนี้กันอยู่ ทางพิจารณาไม่ได้ความแน่นอนจำเลยรู้อยู่แล้วว่าสะตอรายนี้ไม่ใช่ของจำเลย. ทั้งจำเลยก็มีเหตุผลที่จะถือได้ว่าสะตอรายนี้เป็นของจำเลยอยู่เหมือนกัน จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยเก็บเอาสะตอรายนี้ไปโดยการทุจริตอันเป็นผิดฐานลักทรัพย์
พิพากษายืน.
