แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยนำเอาแบบพิมพ์ที่มีรายการระบุว่าเป็นเช็ค ระบุชื่อธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่ หมายเลขบี 10105906 มา กรอกรายการและเซ็นชื่อของจำเลยออกให้แก่ผู้เสียหาย โดยจำเลยไม่มีเงินฝากในธนาคารศรีนคร จำกัด ดังนี้ ไม่เป็นการปลอมเอกสารสิทธิเพราะจำเลยลงชื่อของจำเลยเอง มิได้ปลอมลายมือชื่อของผู้ใดและการสั่งจ่ายเงินโดยไม่มีเงินฝากหรือมีนิติสัมพันธ์อย่างใดกับธนาคารนั้นฯ ก็ไม่เป็นความผิดฐานปลอมเอกสารสิทธิ
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยนำเอาเช็คระบุชื่อธนาคารศรีนคร จำกัดสาขาเล่งเน่ยยี่ สั่งจ่ายเงิน 4,000 บาทมาใช้แก่ผู้เสียหายอันเป็นเอกสารสิทธิและเป็นตั๋วเงินปลอม ซึ่งมีผู้ทำปลอมขึ้นทั้งฉบับแต่ฎีกาว่า “เช็คของกลางเป็นเช็คที่มีผู้อื่นจัดพิมพ์ขึ้นโดยเลียนแบบเช็คของธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่ เช็คของกลางจึงเป็นเช็คปลอมโดยเป็นการปลอมเช็คของธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่ขึ้นทั้งฉบับ” ข้อความตามฎีกาโจทก์ดังนี้มิได้กล่าวในฟ้อง ศาลฎีกาย่อมไม่รับวินิจฉัยให้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยนำเอาเช็ค (ตั๋วเงิน) ระบุชื่อธนาคารศรีนคร จำกัดสาขาเล่งเน่ยยี่ หมายเลข บีส่วนสิบ ๑๐๕๙๐๖ สั่งจ่ายเงิน ๔,๐๐๐ บาทมาใช้ให้แก่นางสมศรี เจริญผล เพื่อเป็นการชำระหนี้อันเป็นเอกสารสิทธิและเป็นตั๋วเงินปลอม ซึ่งมีผู้ทำปลอมขึ้นทั้งฉบับ ดังปรากฏตามเช็คตั๋วเงินปลอม๑ ฉบับ ท้ายฟ้อง โดยจำเลยรู้ว่าเป็นเอกสารสิทธิตั๋วเงินปลอม เป็นเหตุให้นางสมศรีหลงเชื่อว่าเช็คที่จำเลยนำมาใช้ให้นั้นเป็นเช็คตั๋วเงินที่ถูกต้องแท้จริงจึงมอบเงินจำนวน ๔,๐๐๐ บาท ให้แก่จำเลยไป และรับเช็คดังกล่าวไว้เป็นการชำระหนี้ เป็นเหตุให้นางสมศรีและธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่จังหวัดพระนคร ได้รับความเสียหาย
ต่อมานางสาวสมศรีผู้เสียหายได้นำเช็คปลอมฉบับที่จำเลยออกใช้ให้กับผู้เสียหายดังกล่าวไปยื่นต่อธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่เพื่อขอรับชำระเงินตามจำนวนเงินที่ปรากฏในเช็คนั้น ธนาคารได้ปฏิเสธการจ่ายเงินเนื่องจากเป็นเช็คปลอม และจำเลยไม่มีการเปิดบัญชีไว้ในธนาคารดังกล่าว ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๔,๒๖๖, ๒๖๘ ริบเช็คปลอมของกลาง
จำเลยรับสารภาพ
โจทก์ จำเลยแถลงรับกันว่า ลายมือที่เขียนในเช็คกับลายมือชื่อในเช็คเป็นลายมือของจำเลยจริง เช็คของกลางมิใช่เช็คของธนาคารศรีนคร จำกัด
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาได้ตรวจสำนวนและประชุมปรึกษาคดีแล้ว เห็นว่า ฎีกาข้อ ข.ของโจทก์ที่ว่า “เช็คของกลางเป็นเช็คที่มีผู้อื่นจัดพิมพ์ขึ้นโดยเลียนแบบเช็คของธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่ เช็คของกลางจึงเป็นเช็คปลอมโดยเป็นการปลอมเช็คของธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่ขึ้นทั้งฉบับ”นั้นข้อความตามฎีกาของโจทก์ข้อนี้โจทก์มิได้กล่าวในฟ้อง ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัยให้
ส่วนฎีกาของโจทก์ข้อ ค. และข้อ ง. ที่ว่าจำเลยนำเอาแบบพิมพ์ที่มีรายการระบุว่าเป็นเช็ค ระบุชื่อธนาคารศรีนคร จำกัด สาขาเล่งเน่ยยี่หมายเลข บีส่วนสิบ ๑๐๕๙๐๖ มากรอกรายการและเซ็นชื่อของจำเลยออกให้แก่ผู้เสียหายโดยจำเลยไม่มีเงินฝากในธนาคารศรีนคร จำกัด นั้นเห็นว่าการกระทำของจำเลยดังกล่าวไม่เป็นการปลอมเอกสารสิทธิ เพราะจำเลยลงชื่อของจำเลยเองมิได้ปลอมลายมือชื่อของผู้ใด ส่วนที่จำเลยสั่งจ่ายเงินโดยจำเลยไม่มีบัญชีเงินฝากหรือมีนิติสัมพันธ์อย่างใดต่อธนาคารศรีนคร จำกัด นั้น ก็ไม่เป็นความผิดฐานปลอมเอกสารสิทธิการกระทำของจำเลยอาจเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คซึ่งโจทก์มิได้ฟ้อง คดีไม่อาจลงโทษจำเลยดังฎีกาของโจทก์ได้
พิพากษายืน
