แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ยกเลิกกฎหมายเก่าเพียงใด
ของฉะบับเก่าไม่ได้กล่าวว่าสัญญาค้ำประกันต้องทำเป็นหนังสือค้ำประกันด้วยวาจาก็ใช้ได้
ย่อยาว
เรื่องนี้โจทก์ไม่ยอมตวงเข้าขาวให้แก่นางแก้วจำเลยที่ ๑ นางเฮียง จำเลยที่ ๒ ได้พูดรับรองกับโจทก์ว่าถ้านางแก้วไม่ใช้เงินนางเฮียงจะใช้แทนให้ โจทก์จึงยอมตวงเข้าขายให้เป็ฯเงิน ๒๑๑๕ บาท
ปัญหามีว่านางเฮียงจะ้องรับผิดด้วยหรือไม่
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อใช้ประมวลแพ่งบรรพ ๓ ฉะบัยเ่า (พ.ศ.๒๔๖๘) แล้ว แลก่อนใช้ประมวลแพ่งบรรพ ๓ ฉะบับใหม่ (พ.ศ.๒๔๗๒)
ศาลเดิมตัดสินให้จำเลยทั้ง ๒ ใช้ราคาเข้าให้โจทก์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่านางเฮียงอยู่งในฐานะเป็นผู้ซื้อร่วมกับนางแก้วให้จำเลยทั้ง ๒ ใช้เงิน
ศาลฎีกาเห็นว่า ป.พ.พ.ม.๓ ว่า”ให้ยกเลิกกฎหมายเก่า . . . ส่วนที่บัญญัติไว้แล้วในประมวลกฎหมายนี้” และ ป.พ.พ.บรรพ ๓ ฉะบับเก่ามาตรา ๖๘๐ ก็ได้บัญญติถึงการค้ำประกันแล้ว แต่ไม่ได้กล่าวว่าต้องทำเป็นหนังสือ เพราะฉะนั้นการค้ำประกันด้วยวาจาก็ใช้ได้นางเฮียงต้องรับผิดในฐานที่เป็นผู้ค้ำประกันนางแก้ว
