แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ของกลางเป็นไม้ที่แปรรูปจากไม้สะแบงที่ตัดฟันจากที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ ไม่ใช่เป็นไม้ที่ขึ้นอยู่ในป่า จึงไม่เป็นไม้หวงห้าม ตาม พระราชบัญญัติ ป่าไม้ฯ มาตรา 7 แม้จำเลยจะมีไว้ภายในเขตควบคุมการแปรรูปไม้ ก็ไม่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เพราะได้รับการยกเว้นตาม มาตรา 50(4)(ที่มา-เนติ)
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง คืนไม้และรถยนต์ของกลางแก่เจ้าของศาลอุทธรณ์พิพากษากลับเป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พ.ศ. 2484 มาตรา 48, 73, 74, 74 ทวิ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2403 มาตรา 17, 18 (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2518 มาตรา 19 (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2522 มาตรา 7, 8 จำคุกคนละ 6 เดือน และปรับคนละ 5,000 บาท รอการลงโทษไว้คนละ 2 ปีริบของกลาง จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “มีปัญหาว่า ไม้สะแบงแปรรูปของกลางเป็นไม้หวงห้ามหรือไม่ พิเคราะห์แล้วได้ความจากนายเอกอนันต์ บัววัฒน์ พยานโจทก์ซึ่งรับราชการเป็นพนักงานป่าไม้อำเภอพิบูลมังสาหารขณะเกิดเหตุว่า พยานได้ออกไปตรวจที่ดินและตอไม้ร่วมกับเจ้าพนักงานที่ดินอำเภอ ปลัดอำเภอ และเจ้าพนักงานตำรวจตามที่จำเลยที่ 1 ร้องเรียนต่อนายอำเภอพิบูลมังสาหารพบตอไม้สะแบงในที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ของนายใส สุภีเอกสารหมาย ล.2 ซึ่งอยู่ที่บ้านในนสูงท้องที่เกิดเหตุ จำนวน 1 ตอ ขนาดวัดโดยรอบได้ประมาณ 200 เซนติเมตร จะแปรรูปได้เนื้อไม้ประมาณ 5.38 ลูกบาศก์เมตร มีร่องรอยการตัดฟันในระยะเวลาประมาณ 1 เดือนเช่นเดียวกับไม้แปรรูปของกลางและจากการสอบถามชาวบ้านประกอบด้วยพยานเชื่อว่าไม้ของกลางตัดฟันมาจากตอไม้ที่ตรวจพบ คำเบิกความของนายเอกอนัต์เจือสมกับข้ออ้างของจำเลย จำเลยยังมีนายใส สุภี เจ้าของที่ดิน นายคำดี สาระปัญญาผู้ใหญ่บ้าน บ้านโนนสูงเป็นพยานว่า จำเลยที่ 1 ได้ขอไม้สะแบงในที่นาของนายใสไปซ่อมแซมบ้าน 1 ต้น ก่อนตัดฟันจำเลยที่ 1 ได้แจ้งขออนุญาตต่อนายคำดีแล้ว นอกจากนี้ยังมีนายบุญส่ง สาระปัญญา ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน บ้านโนนสูงเป็นพยานว่า เห็นจำเลยที่ 1 ไปเลื่อยไม้ในที่นาของนายใสไม้แปรรูปที่ได้จากที่นาของนายใสก็มีจำนวนเกินกว่าไม้ของกลางข้อเท็จจริงน่าเชื่อว่าไม้แปรรูปของกลางเป็นไม้ที่แปรรูปจากไม้สะแบงที่ตัดฟันมาจากในที่ดินของนายใส สุภี ไม่ใช่เป็นไม้ขึ้นอยู่ในป่า ทั้งไม่ใช่เป็นไม่สักหรือไม้ยาง จึงไม่เป็นไม้หวงห้ามตามมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช2484 ที่แก้ไขแล้ว ถึงแม้จำเลยจะมีไม้ภายในเขตควบคุมการแปรรูปไม้ก็ไม่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เพราะได้รับการยกเว้นตามพระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484 มาตรา 50(4) ที่แก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 116 ลงวันที่ 10 เมษายน 2515 ข้อ 6 จำเลยทั้งสองจึงไม่มีความผิด ฎีกาของจำเลยทั้งสองฟังขึ้น”
พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์ คืนของกลางให้เจ้าของ
