คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 316/2477

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

คำสนองอันมีข้อจำกัดถือว่าเป็นคำบอกปัดไม่รับทั้งเป็นคำเสนอขึ้นใหม่ เมื่อผู้เสนอเดิมยอมรับตามนั้นสัญญาก็เกิดขึ้นแต่นั้นไป การชำระหนี้ที่มิได้กำหนดเวลาชำระกันไว้ อาจ+อนุมานได้จากพฤตติการณ์ว่าต้องชำระภายในเวลาอันสมควร ถ้าการชำระหนี้มิได้กระทำลงโดยพิศูจน์ไม่ได้ว่าเป็นเพราะพฤตติการณ์อย่างใดซึ่งลูกหนี้จะไม่ต้องรับผิดชอบลูกหนี้ได้ชื่อว่าเป็นฝ่ายผิดนัด

ย่อยาว

คดีนี้โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานผิดสัญญาจากจำเลย
ศาลเดิมพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๑๐๐ บาท
ศาลฎีกาฟังว่าคดีนี้ ช. แลจำเลยถูกทางราชการสั่งย้ายโจทก์เป็นผู้รับจ้างขนส่งครอบครัว ช.ได้ขอให้ ช. ตกลงกับจำเลย คือโทรเลขถึงจำเลยมีข้อความว่า”เรือเหมาส่งผม ๕๐๐ บาท ราคานี้จากแก่งคอยถึงเพ็ชร์บูรณ์เหมือนกัน ถ้าต้องการเจ้าของเรือจะมารับ” จำเลยตอบโทรเลขว่า “๕๐๐ บาทแพง ๓๐๐ บาทให้รอแก่งคอย” ช.ตอบโทรเลขว่า ๓๐๐ ตกลง ฯลฯ” จำเลยตอบโทรเลข ช.ว่า”เรือ ๓๐๐ บาทที่ส่งหลวงชำนาญเหมาหมดตกลง “ศาลฎีกาเห็นว่าโทรเลขที่ได้ตอบกันนี้ ไม่มีกำหนดเวลาต้องแปลว่ารับส่งในเวลาอันสมควรแลเห็นว่าสัญญารายนี้ได้เกิดขึ้นสมบูรณ์แล้ว โดยคำสนองของ ช. มีไปว่า ๓๐๐ บาทตกลง “ส่วนข้อความที่ว่า “เหมาหมดตกลง” เป็นแต่คำกล่าวย้ำให้แน่นขึ้นเมื่อจำเลยไม่รอคอยโจทก์ตามเวลาอันสมควรต้องถือว่าจำเลยผิดสัญญา จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

Share