แหล่งที่มา : สำนักวิชาการ
ย่อสั้น
การที่ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาในศาลชั้นต้นจะใช้ดุลพินิจรับรองอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงให้หรือไม่ตามนัย ป.วิ.พ. มาตรา 224 วรรคหนึ่ง นั้น เป็นการใช้อำนาจเฉพาะตัวและถือว่าดุลพินิจดังกล่าวเป็นอันเด็ดขาด จำเลยอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวไม่ได้
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยพร้อมบริวารออกจากเพิงไม่มีเลขที่ติดกับบ้านเลขที่ 564 ก. ถนนโนนม่วง ตำบลในเมือง อำเภอเมืองชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิ และให้รื้อเพิ่งดังกล่าวพร้อมชำระค่าเสียหาย
จำเลยยื่นคำร้องขอให้ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาในศาลชั้นต้นรับรองอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงของจำเลย
ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาในศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับรองอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงของจำเลย
จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง
ศาลอทุธรณ์ภาค 3 พิพากษาอุทธรณ์ของจำเลย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “การที่ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาในศาลชั้นต้นจะใช้ดุลพินิจรับรองอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงให้หรือไม่ ตามนัยประมวลกฎหมายกฎหมายวิธีพิจารณาแพ่ง มาตรา 224 วรรคหนึ่ง นั้น เป็นการใช้อำนาจเฉพาะตัวและถือว่าดุลพินิจดังกล่าวเป็นอันเด็ดขาด จำเลยจะอุทธรณ์คำสั่งดังกล่าวไม่ได้ ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 3 ยกอุทธรณ์ของจำเลยชอบแล้ว ฎีกาของจำเลยฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
