แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินซึ่งโจทก์ฟ้องขอให้เปิดทางจำเป็นนั้นเป็นของบุคคลภายนอก โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องบังคับให้จำเลยทั้งสองเปิดทางจำเป็น ดังกล่าว
อำนาจฟ้องเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ของประชาชน แม้คู่ความจะมิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบใน ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ก็ตาม ศาลฎีกามีอำนาจหยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้อง ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันเปิดทางจำเป็นบน ที่ดินโฉนดเลขที่ ๓๓๕๖ มีความกว้าง ๒ เมตร ยาวประมาณ ๑๕ เมตร ตามแผนที่ท้ายฟ้อง
จำเลยทั้งสองให้การว่า เส้นทางตามฟ้องมิใช่เป็นทางจำเป็น ของที่ดินของโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองเปิดทางจำเป็นในที่ดินโฉนด เลขที่ ๓๓๕๖
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค ๒ พิพากษายืน
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่ดินโฉนดเลขที่ ๓๓๕๖ ตำบลไม้งาม อำเภอเมืองตาก จังหวัดตาก หาใช่ที่ดินของจำเลยที่ ๒ ไม่ แต่เป็นที่ดินของนางสาวนิตยา หย่องประเสริฐ ตั้งแต่วันที่ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๑๔ จนกระทั่งวันที่ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๓๐ ได้ขายให้แก่ นายประวิทย์ ทิพมาสน์ ซึ่งเป็นบุคคลภายนอก ดังนั้นโจทก์จึง ไม่มีอำนาจฟ้องบังคับให้จำเลยทั้งสองเปิดทางจำเป็นบนที่ดิน ของบุคคลอื่นได้ ปัญหาอำนาจฟ้องเป็นปัญหาข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วย ความสงบเรียบร้อยของประชาชน แม้คู่ความจะมิได้ยกขึ้นว่ากัน มาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ก็ตาม ศาลฎีกาก็มีอำนาจ หยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้ ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษามานั้น ศาลฎีกา ไม่เห็นพ้องด้วย
พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
