แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สำนวนการสอบสวนเป็นพยานเอกสารที่คู่ความมีสิทธิอ้างอิงเป็นพยานหลักฐานสนับสนุนข้ออ้างหรือข้อเถียงของตนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 90 จึงรับฟังประกอบคำพยานโจทก์ได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ ๑ เป็นลูกจ้างของจำเลยที่ ๒ และที่ ๓ ซึ่งเป็นเจ้าของรถยนต์คันหนึ่ง จำเลยที่ ๑ ขับรถยนต์ของจำเลยที่ ๒ ที่ ๓ ในทางการที่จ้าง โดยประมาทชนรถยนต์ของโจทก์เสียหายรวม ๑๐๕,๐๐๐ บาท ขอให้จำเลยทั้งสามร่วมกันหรือแทนกันชำระค่าเสียหาย ๑๐๕,๐๐๐ บาทพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยที่ ๒ ยื่นคำร้องขอให้ศาลหมายเรียกบริษัททิพยประกันภัย จำกัด เข้ามาเป็นจำเลยร่วม ศาลอนุญาต
จำเลยทั้งสามให้การว่า จำเลยที่ ๒ ที่ ๓ มิใช่นายจ้างของจำเลยที่ ๑ จำเลยที่ ๓ โดยสารไปในรถที่จำเลยที่ ๑ ขับ จำเลยที่ ๒ เป็นเจ้าของรถยนต์ โจทก์มิใช่เจ้าของรถยนต์ตามที่อ้าง ค่าเสียหายโจทก์ไม่ถึงตามฟ้อง ฟ้องเกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลเคลือบคลุม ขอให้ยกฟ้อง
จำเลยร่วมให้การว่า ผู้เอาประกันภัยคือ บริษัทเจริญโภคภัณฑ์อุตสาหกรรม จำกัด ไม่ใช่จำเลยที่ ๒ จำเลยร่วมเลยไม่ต้องรับผิด จำเลยที่ ๑ ไม่ได้ประมาท เหตุที่เกิดเพราะความผิดของโจทก์ ฟ้องโจทก์เกี่ยวกับค่าเสียหายไม่เป็นความจริงและเป็นฟ้องเคลือบคลุมขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสามชำระค่าเสียหาย ๔๑,๐๐๐ บาทพร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสามอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า ให้ยกฟ้องสำหรับจำเลยที่ ๓
จำเลยทั้งสามฎีกา (ศาลชั้นต้นสั่งรับเฉพาะฎีกาของจำเลยที่ ๑ ที่ ๒)
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาโต้แย้งว่าสำนวนการสอบสวนเอกสารหมาย จ.๑ เป็นพยานบอกเล่าและเป็นพยานนอกสำนวนเพราะไม่มีพยานปากใดเบิกความถึง รับฟังไม่ได้นั้น ศาลฎีกาเห็นว่าสำนวนการสอบสวนเป็นพยานเอกสารที่คู่ความมีสิทธิอ้างอิงเป็นพยานหลักฐานสนับสนุนข้ออ้างหรือข้อเถียงของตนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาศาลแพ่ง มาตรา ๙๐ สำนวนการสอบสวนดังกล่าวจึงรับฟังประกอบคำพยานโจทก์ได้
ส่วนที่จำเลยที่ ๑ ที่ ๒ ฎีกาขอให้บริษัททิพยประกันภัย จำกัด จำเลยร่วมรับผิดต่อโจทก์ตามกรมธรรม์ประกันภัยด้วยนั้น เห็นว่าบริษัทเจริญโภคภัณฑ์อุตสาหกรรม จำกัด ผู้เอาประกันภัยไม่ได้เป็นนายจ้างของจำเลยที่ ๑ ไม่ต้องรับผิดอย่างใดในกรณีนี้
จำเลยร่วมผู้ประกันภัยจึงไม่ต้องรับผิดด้วย
พิพากษายืน.
