แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เดิมมีพระราชกฤษฎีกาห้ามคนต่างด้าวรับจ้างทำการตัดผม ต่อมาในระหว่างพิจารณาคดีมีพระราชกฤษฎีกายกเลิกกฤษฎีกาเดิม คงห้ามการอาชีพบางอย่าง แต่ไม่ห้ามการตัดผมดั่งนี้ถือว่ากฎหมายใหม่ต่างกับกฎหมายเก่าลงโทษจำเลยไม่ได้
อ้างฎีกาที่ 623/85
ย่อยาว
ได้ความว่าเมื่อวันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๔๘๗ จำเลยเป็นคนต่างด้าวได้รับจ้างทำการตัดผม โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษ ต่อมาวันที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๔๘๗ ได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดอาชีพและวิชาชีพไว้ฉะเพาะคนไทย พ.ศ.๒๔๘๙ ยกเลิกพระราชกฤษฎีกาฯปี ๒๔๘๕ คงห้ามการประกอบอาชีพเพียง ๔ ประเภทซึ่งไม่เกี่ยวกับการรับจ้างตัดผม ขณะที่ออกพระราชกฤษฎีกาฉบับใหม่นั้นคดีนี้ยังอยู่ระหว่างพิจารณา
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าพระราชกฤษฎีกาที่ออกใหม่มิใช่ยกเลิกความผิด เป็นแต่กฎหมายมิได้ห้ามการตัดผมแล้วเท่านั้น จึงมิใช่เรื่องกฎหมายเก่าและใหม่ขัดแย้งกันในเรื่องโทษ จึงพิพากษายืน
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาตัดสินว่าตามพระราชกฤษฎีกาใหม่นั้น คนที่ไม่มีสัญชาติไทยก็ทำการตัดผมได้โดยไม่ผิดกฎหมาย กฎหมายทีใช้อยู่ในขณะจำเลยทำการรับจ้างตัดผมจึงต่างกับกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะพิจารณาคดีนี้ ต้องใช้กฎหมายที่เป็นคุณแก่จำเลยที่สุดคือจะลงโทษจำเลยไม่ได้ จึงพิพากษากลับให้ยกฟ้อง
