แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยกับครอบครัวใช้ทางเดินในที่ดินของโจทก์ไปออกทางสาธารณะเกินกว่า 10 ปีแล้ว โดยมีช่องประตูรั้วสำหรับเข้าออกบ้าน จำเลยได้ ต่อมาโจทก์ทำรั้วใหม่ตามแนวรั้วเดิมที่ผุพัง และล้อมปิดกั้นช่องประตูรั้วที่เคยมีเข้าออกบ้านจำเลยเสียด้วย จำเลยไม่มีทางอื่นออก เพราะที่บ้านจำเลยอยู่ในที่ผู้อื่นล้อมรอบมีรั้วกั้น จำเลยร้องต่ออำเภอขอให้โจทก์เปิดรั้วให้จำเลยเข้าออกได้ โจทก์ไม่ยอม จำเลยจึงได้รื้อรั้วเฉพาะตรงที่เคยเป็นช่องประตูเข้าออกบ้านจำเลย กว้างประมาณ 1 วา เพื่อเดินเข้าออกบ้านจำเลย ตามเดิม ดังนี้ จำเลยมีสิทธิทำได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1337 จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 258
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจใช้มีดฟันทำลายรั้วไม่รวกขัดแตะอันเป็นเครื่องหมายเขตกรรมสิทธิ์ที่ดินของโจทก์เสียหาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๘, ๓๖๒, ๓๖๓
จำเลยให้การภาคเสธ
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่าจำเลยไม่ผิดฐานบุกรุกตามมาตรา ๓๖๒, ๓๖๓ แต่ผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ตามมาตรา ๓๕๘ พิพากษาปรับจำเลย ๕๐ บาท
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ยกฟ้องหมด
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่ารั้วที่โจทก์กล่าวหาว่าจำเลยใช้มีดฟันทำลายนี้ เป็นรั้วไม้รวกขัดแตะกั้นตรอกทางเดินในเขตที่ดินของโจทก์ไปออกทางสาธารณติดกับแนวเขตที่ดินบ้านของจำเลย ตามสวนยาวของทางเดินนั้น จำเลยกับครอบครัวใช้ทางเดินของโจทก์ไปออกทางสาธารณเช่นเดียวกับโจทก์มาช้านานเกินว่า ๑๐ ปี ดังที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยไว้ โดยมีช่องประตูรั้วที่กั้นนี้เข้าออกบ้านจำเลยได้ ในคราวเกิดเหตุ โจทก์ทำรั้วใหม่ตามแนวรั้วเดิมที่ผุพัง และล้อมปิดกั้นช่องประตูรั้วที่เคยมีเข้าออกบ้านจำเลยเสียด้วย จำเลยไม่มีทางอื่นออกเพราะที่บ้านจำเลยอยู่ในที่ผู้อื่นล้มรอบมีรั้วกั้น จำเลยร้องต่ออำเภอขอให้โจทก์เปิดรั้วให้จำเลยเข้าออกได้ โจทก์ไม่ยอมจำเลยจึงได้รื้อรั้วเฉพาะตรงที่เคยเป็นช่องประตูเข้าออกบ้านจำเลย กว้างประมาณ ๑ วา เพื่อเดินเข้าออกบ้านจำเลยตามเดิม ดังนี้ศาลฎีาเห็นว่า ำเลยมีสิทธิทำได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๓๓๗ จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตาม มาตรา ๓๕๘ ประมวลกฎหมายอาญา เพราะจำเลยกระทำไปเพียงเพื่อยังความเดือดร้อนที่รั้วขวางประตูเข้าออกบ้านจำเลยไม่ได้ ให้สิ้นไปเท่านั้น พิพากษายืน
