แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่าไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ ผู้ให้เช่าจะฟ้องเรียกค่าเช่าไม่ได้
ค่าเสียหายในการฟ้องความนั้น ไม่ใช่เป็นผลเกิดจากการกระทำของจำเลยโดยตรง จำเลยจึงไม่ต้องรับผิด
ย่อยาว
เดิมนายฮงเฮงฟ้องนางใจกับพวกว่าบุกรุกเข้าทำนา ขอให้ขับไล่และใช้ค่าเสียหาย คดีถึงที่สุดชั้นศาลอุทธรณ์ซึ่งพิพากษาว่าที่เป็นของโจทก์ให้ขับไล่ ส่วนค่าเสียหายโจทก์สืบไม่ได้ว่าเสียหายเท่าใด ทั้งปรากฏว่านายมานเป็นคนเช่าโจทก์เรียกจากนายมานได้ส่วนนายมานจะมีสิทธิเรียกร้อง จากจำเลยเป็นอีกปัญหาหนึ่ง
ในคดีนี้ โจทก์ทั้งสองมาฟ้องจำเลยเรียกค่าเช่าและค่าเสียหายในการที่จำเลยเข้าทำนาในที่แปลงที่กล่าวแล้ว
ศาลล่างทั้งสองยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า (1) ในเรื่องเรียกค่าเช่าปี 2483 ไม่มีหลักฐาน (การเช่า) เป็นหนังสือจึงฟ้องร้องกันไม่ได้ (2) ค่าเช่าปี 2484-2486 เป็นเรื่องที่ศาลพิพากษาในคดีก่อนแล้วเป็นการฟ้องซ้ำ บัดนี้โจทก์อ้างว่าเป็นค่าเช่า ก็ไม่มีสิทธิฟ้องเรียก เพราะไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ และตามฟ้องก็ปรากฏว่านายมานเช่าจากโจทก์ พ.ศ. 2483 เท่านั้น ส่วนฟ้องที่กล่าวถึงจำเลยบุกรุกและโจทก์เสียหายก็มิได้แสดงให้เห็นว่า เป็นเรื่องเฉพาะตัวนายมาน แยกจากนายฮงเฮง (3) ค่าเสียหายที่โจทก์ต้องเสียในการไปมาเป็นความนั้น ไม่ใช่ผลโดยตรงเกิดจากการกระทำของจำเลย โจทก์จึงไม่มีสิทธิเรียกได้ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
