แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยออกเช็คสั่งจ่ายเงินให้แก่โจทก์ทั้ง ๆ ที่จำเลยไม่มีบัญชีเงินฝากในธนาคาร ดังนี้ถือได้ว่าจำเลยออกเช็คโดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คนั้น เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2497 มาตรา 3
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า วันที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๐๖ เวลากลางวัน จำเลยได้บังคับออกเช็คธนาคารมณฑลจำกัด สาขาภูเก็ตสั่งจ่ายเงิน ๔,๘๐๐ บาทเพื่อใช้หนี้เงินโจทก์ที่จำเลยยืมไป โดยให้โจทก์ไปรับเงินจากธนาคารในวันที่ ๒๑ มกราคม ๒๕๐๖ เป็นต้นไป แต่ก่อนถึงกำหนดจำเลยมาขอผัด ขอให้ไปขึ้นเงินในวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๐๖ ครั้นถึงวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๐๖ โจทก์นำเช็คไปขอรับเงินจากธนาคาร ธนาคคารไม่จ่ายเงินอ้างว่าผู้สั่งจ่ายไม่มีบัญชี เอาเช็คผู้อื่นมาสั่งจ่าย ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจาการใช้เช็ค พ.ศ.๒๔๙๗ มาตรา ๓
จำเลยให้การว่า ไม่ได้ออกเช็คชำระหนี้ให้โจทก์ จำเลยไม่มีบัญชีเงินฝากธนาคาร จำเลยเคยกู้เงินนายแย้ม ๒ คราว รวมเป็นเงิน ๓,๐๐๐ บาท นายแย้มคิดดอกเบี้ย ๑,๘๐๐ บาท จึงทำเป็นสัญญากู้เงิน ๔,๘๐๐ บาท และนายแย้มเอาเช็คธนาคารมณฑลจำกัด สาขาภูเก็ต สั่งจ่ายเงิน ๔,๘๐๐ บาท ให้จำเลยลงชื่อในเช็คนั้นไว้เป็นประกันเงินกู้อีกฉบับหนึ่ง ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยออกเช็คไม่มีวันที่เพื่อค้ำประกันหนี้เงินกู้ให้นายแย้ม หาใช่ออกให้โจทก์ไม่ โจทก์ไม่ใช่ผู้เสียหาย ไม่มีอำนาจฟ้อง ตามพฤติการณ์ที่จำเลย กระทำไม่เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.๒๔๙๗ มาตรา ๓ ยกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยออกเช็คแลกเงินไปจากโจทก์ทั้ง ๆ ที่ทราบอยู่แล้วว่าตนไม่มีบัญชีเงินฝากในธนาคาร ถือได้ว่าเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็ค พิพากษากลับคำพิพากษาศาลชั้นต้นว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.๒๔๙๗ มาตรา ๓ ให้จำคุกจำเลย ๑ เดือน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
