แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ศาลมีคำสั่งว่าจำเลยขาดนัดพิจารณา จำเลยอ้างว่ามิได้จงใจขาดนัด จำเลยอาจขอให้ศาลมีการพิจารณาคดีใหม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 207 แต่จำเลยไม่ได้ใช้สิทธิเช่นนั้น กลับใช้สิทธิในการอุทธรณ์ฎีกาขึ้นมาโดยตรง จำเลยจึงหมดสิทธิที่จะขอให้มีการพิจารณาคดีใหม่ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 207(3)
ย่อยาว
ศาลชั้นต้นกำหนดประเด็นและมีคำสั่งให้จำเลยเป็นฝ่ายนำสืบก่อนครั้นถึงวันนัดสืบพยาน จำเลยไม่มาศาลโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งว่าจำเลยขาดนัดพิจารณา และกำหนดวันนัดสืบพยานโจทก์ในวันต่อมา แล้วพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 108,843 บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้จำเลยชำระค่าเสียหายเป็นจำนวนเงิน 83,350 บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า “จำเลยฎีกาเป็นปัญหาข้อแรกว่า จำเลยมิได้จงใจขาดนัดพิจารณา เพราะเหตุว่าในวันนัดสืบพยานทนายจำเลยติดว่าความอีกคดีหนึ่งซึ่งนัดไว้ก่อน ได้มอบฉันทะเสมียนทนายนำคำร้องขอเลื่อนคดีนี้ แต่เป็นเพราะความเหลวไหลของเสมียนผู้รับมอบฉันทะละเลยไม่ปฏิบัติทั้งไม่ยอมแจ้งคำสั่งศาลในเรื่องนี้ให้ทนายจำเลยทราบ จึงขอให้จำเลยนำพยานเข้าสืบและสืบพยานของโจทก์ใหม่ ตามข้ออ้างจำเลยดังกล่าวเห็นว่า เป็นข้ออ้างเพื่อขอให้ศาลมีการพิจารณาคดีใหม่ หากเป็นจริง จำเลยก็อาจจะกระทำได้ด้วยการยื่นคำร้องขอต่อศาลชั้นต้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 207 แต่ปรากฏว่าจำเลยมิได้ใช้สิทธิที่จะกระทำเช่นนั้น กลับใช้สิทธิในการอุทธรณ์และฎีกาขึ้นมาโดยตรงเช่นนี้จำเลยจึงหมดสิทธิที่จะขอให้มีการพิจารณาคดีใหม่ ตามมาตรา 207(3) ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้”
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์เป็นจำนวนเงิน 82,650 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีนับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ค่าทนายความชั้นฎีกาให้เป็นพับ
