แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยทำการค้า มีการรับซื้อข้าวเปลือกจากราสดรเปรรายย่อย ค้าไม้ต่าง ๆ และค้าของเบ็ดเตล็ด มีสตางค์ไว้ไนครอบครอง 80 บาท 70 สตางค์ถือไม่ได้ว่าจำเลยค้าสตางค์และมีไว้เกินสมควนสำหรับปรกติธุระ ไม่มีความผิด
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าเจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมด้วยเหรียนกสาปน์ชนิด ๕ สตางค์และ ๑๐ สตางค์รวมเปนเงิน ๘๑ บาท ๗๐ สตางค์ ขอไห้ลงโทส
ได้ความจำเลยทำการค้าหยู่ที่อำเพอโนนสูงมีการรับซื้อข้าวเปลือกจากราสดรเปนการย่อยทำการค้าไม้ต่าง ๆ และค้าของเบ็ดเตล็ด การค้าทั้ง ๓ หย่างจำเปนต้องไช้สตางค์มาก ฉเพาะการซื้อข้าวเปนรายย่อยวันหนึ่ง ๆ หลายสิบหลายร้อยราย ต้องไช้สตางค์หย่างน้อย ๑๐ บาทขึ้นไปถึง ๒๐-๓๐ บาท และจำเลยยังได้ช่วยเปนผู้จัดการร้านราสดรอิสานขนะที่จำเลยหยู่ที่ร้านราสดรอิสาน ผู้แทนจำเลยได้สั่งไห้จำเลยและสตางค์เพื่อส่งไปซื้อข้าว
สาลชั้นต้นพิพากสายกฟ้อง แต่มีผู้พิพากสานายหนึ่งทำความเห็นแย้งว่าจำเลยควนมีความผิด
สาลอุธรน์พิพากสายืนตามสาลชั้นต้น แต่มีผู้พิพากสาหนึ่งทำความเห็นแย้งว่าจำเลยต้องมีความผิด และอนุญาติไห้โจทดีกา
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่า เปนกรนีแจ้งชัดว่าจำเลยไม่ได้ค้าสตางค์ ไนการซื้อข้าวเปลือกรายย่อยจำเลยต้องจ่ายสตางค์จากราสดรมาไว้เพียง ๘๐ บาทเสสจึงไม่เกินสมควรสำหรับปรกติธุระ จึงพิพากสายืนตามสาลล่าง
