แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องไนทางแพ่งก็เรียกว่าเปนข้อหาได้ตามม. 1(3)
โจทฟ้องว่าค่าโคโดยไม่ได้รับอนุญาตและว่าสัญญาจ่ายสินบนนำจับด้วย เมื่อจำเลยไห้การรับเต็มข้อหา ก็ย่อมรับร่วมถึงเงินสินบนนำจับด้วย.
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าจำเลยค่าโคโดยไม่ได้รับอนุญาต คดีนี้ผู้แจ้งความนำจับ เจ้าพนักงานสัญญาว่าจะจ่ายเงินหลวงเปนรางวันแก่ผู้นำจับ ๒๐ บาท ขอให้ลงโทสและไช้เงินค่านำจับ ๒๐ บาท จำเลยไห้การกรัรบสารภาพตลอดข้อหา
สาลชั้นต้นลงโทส แต่ให้ยกค่านำจับโดยเห็นว่าจำเลยมิได้ให้การถึง
สาลอุธรน์ให้จำเลยไช้ค่านำจับ
จำเลยดีกาว่า จำเลยรับสารภาพตลอดข้อหาฉเพาะทางอาญา ค่านำจับไม่ใช่ทางอาญา คำรับจึงไม่กินความถึง
สาลดีกาเห็นว่า คำว่าข้อหาไม่มีความหมายจำกัดฉเพาะทางอาญา ฟ้องทางแพ่งก็เปนข้อหาเหมือนกันดังจะเห็นได้จากประมวนกดหมายวิธีพิจารนาความแเพ่งมาตรา ๑๐๓) คำรับจึงกินความถึงค่านำจับด้วย จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์
