แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้อง ตัดสิน ฟ้องหาว่าทำร้ายคนหนึ่ง แม้ปรากฎว่าจะพลั้งพลาดไป+ดนอีกคนหนึ่งเมื่อไม่ได้ฟ้อง +มาศาลไม่ลงโทษให้
ย่อยาว
สำนวนหนึ่งอัยการเป็นโจทก์ฟ้องนายจันกับพวกหาว่าทำร้ายเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ ส่วนอีกสำนวนหนึ่งนายจันกับพวกกลับเป็นโจทก์ฟ้องพลตำรวจกลิ้ง กับพวก หาว่าทำร้ายตน
แลในการทำร้ายกันนี้ปรากฎว่าพลตำรวจดีฟันถูกพลตำรวจจันนิ้วขาด
ศาลเดิมพิพากษาลงโทษพลตำรวจดีตามมาตรา ๒๕๖ – ๔๔ มีกำหนด ๒ ปี พลตำรวจกลิ้งตามมาตรา ๒๕๔ มีกำหนด ๒ ปี พลตำรจสิลา พลตำรวจยอดคนละ ๑ ปี ยกฟ้องสำนวนอัยยการเป็นโจทก์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องทั้ง ๒ สำนวน
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าฝ่ายตำรวจได้ทำร้ายพวกนายจันกับพวกฝ่ายเดียว พลตำรวจทั้ง ๔ คนมีความผิดตามมาตรา ๒๕๔
แต่ข้อที่ศาลเดิมลงโทษพลตำรวจดีซึ่งฟันพลตำรวจจันนิ้วขาดให้ลงโทษตามมาตรา ๒๕๖ – ๔๔ นั้น กรรมการไม่เห็นชอบด้วยเพราะตำรวจฟันถูกกันเอง ไม่ได้มีข้อหาว่าพลตำรวจดีทำร้ายร่างกายสาหัส โดยผิดตัวดังบัญญัติไว้ในมาตรา ๔๔ จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๕๔ คนละ ๑ ปี
