แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ลงวันเดือนปีในเช็คตามเจตนาของผู้สั่งจ่ายที่ขอผัดไม่เป็นการปลอมเอกสาร ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา1007เพราะมิใช่แก้ไขเปลี่ยนแปลงวันที่ลงในเช็ค หากแต่เป็นการลงวันเดือนปีที่ถูกต้องแท้จริงโดยสุจริต ซึ่งเป็นอำนาจของโจทก์ผู้ทรงที่จะกระทำได้ตามมาตรา 910 วรรคห้า ไม่เป็นโมฆะ
โจทก์ฟ้องให้จำเลยรับผิดในฐานะเป็นทายาทและผู้รับมรดกของย. ผู้สั่งจ่ายเช็ค โจทก์จึงไม่ต้องนำสืบว่าจำเลยที่ 2 ได้ลงชื่อสลักหลังเช็คพิพาทเมื่อใด และเมื่อโจทก์ทราบการตายของ ย. เมื่อต้นมิถุนายน 2514 โจทก์ฟ้องคดีเมื่อ 9 พฤษภาคม 2515 คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองเป็นทายาทโดยชอบด้วยกฎหมายและเป็นผู้รับมรดกของนายยีนจุ่น นายยีนจุ่นสั่งจ่ายเช็คเงินสดให้โจทก์ จำเลยที่ 2 เป็นผู้สลักหลังเช็คทางธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน ขอให้จำเลยทั้งสองในฐานะทายาทและผู้รับมรดกของนายยีนจุ่น แซ่ลิ้ม ใช้เงิน 30,000 บาทพร้อมดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสองให้การว่า นายยีนจุ่นได้นำเช็คไปขอกู้เงินนายอุบล ได้มอบเช็คซึ่งยังมิได้กรอกวันเดือน พ.ศ. ให้นายอุบลมีข้อตกลงให้นายยีนจุ่นชำระดอกเบี้ย ต่อมาประมาณ 4 เดือนนายอุบลได้ขอให้จำเลยที่ 2 ชำระดอกเบี้ยและให้จำเลยที่ 2 เซ็นชื่อด้านหลังเช็คเป็นหลักฐาน หลังจากนั้นจำเลยที่ 2 มิได้ชำระดอกเบี้ยให้นายอุบล โจทก์กรอกข้อความในเช็คว่า”12 ส.ค. 2514″ ภายหลังที่นายยีนจุ่นตายแล้ว เป็นการปลอมเช็ค และเป็นโมฆะ นายยีนจุ่นนำเช็คดังกล่าวไปประกันหนี้เงินกู้กับนายอุบล ตั้งแต่ พ.ศ. 2509 โดยมิได้กรอกวันเดือนปี มิได้เรียกร้องเงินตามเช็คนานหลายปี จึงขาดสิทธิเรียกร้อง ถ้าถือวันเดือนปีที่ปรากฏในเช็ค โจทก์ก็ขาดสิทธิเรียกร้องที่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมาเกินกฎหมายกำหนด ฟ้องของโจทก์ขาดอายุความมรดก และจำเลยที่ 2 ไม่ต้องรับผิด
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า นายยีนจุ่นไม่ได้เป็นหนี้และไม่ได้ออกเช็คชำระหนี้แก่โจทก์พิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยทั้งสองในฐานะทายาทผู้รับมรดกของนายยีนจุ่นใช้เงิน 30,000 บาทแก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยทั้งสองฎีกา
ข้อที่จำเลยฎีกาว่า คำบรรยายฟ้องของโจทก์ว่า ผู้ตายลงวันเดือนปีสั่งจ่ายแตกต่างกับที่นำสืบว่า โจทก์เป็นผู้ลงวันเดือนปีเอาเองนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องของโจทก์กล่าวถึงวันเดือนปีในเช็คที่ผู้ตายสั่งจ่ายเท่านั้น มิได้กล่าวว่าผู้ตายได้ลงวันเดือนปีในเช็คนั้น ข้อเท็จจริงจึงไม่แตกต่างดังที่จำเลยฎีกา การที่โจทก์ลงวันเดือนปีภายหลังที่โจทก์ทราบว่านายยีนจุ่นตายแล้ว โจทก์เบิกความว่า ได้เคยทวงถามหนี้รายนี้จากนายยีนจุ่นเมื่อประมาณต้นปี พ.ศ. 2511 นายยีนจุ่นขอผัดไปราวกลางปี พ.ศ. 2514 การที่โจทก์ลงวันเดือนปีเป็นวันที่ 12 สิงหาคม 2514 ตามเจตนาของนายยีนจุ่นผู้ตายที่ขอผัด ไม่เป็นการปลอมเอกสารตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1007 กล่าวคือ มิใช่แก้ไขเปลี่ยนแปลงวันที่ลงในเช็ค หากแต่เป็นการลงวันเดือนปีที่ถูกต้องแท้จริงโดยสุจริต ซึ่งเป็นอำนาจของโจทก์ที่จะกระทำได้ตามมาตรา 910 วรรค 5 ไม่เป็นโมฆะ ดังที่จำเลยฎีกา
ข้อที่จำเลยฎีกาว่า โจทก์นำสืบไม่ได้ว่าจำเลยที่ 2 ได้ลงชื่อสลักหลังเช็คฉบับพิพาทเมื่อใดนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องให้จำเลยทั้งสองรับผิดในฐานะเป็นทายาทและเป็นผู้รับมรดกของนายยีนจุ่นผู้ตาย โจทก์ไม่จำต้องนำสืบในข้อนี้ และคดีของโจทก์ไม่ขาดอายุความ เพราะโจทก์เพิ่งทราบการตายของนายยีนจุ่น เมื่อต้นเดือนมิถุนายน 2514 และฟ้องคดีนี้เมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2515
พิพากษายืน
