แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คดีแพ่งปนอาญา อาญา ไม่ผิด
ย่อยาว
คดีนี้โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๕๕ ถึง ๑๖๐ กับเรียกสินไหมอีก ๒๔๐๐ บาท ศาลมณฑลนครสวรรค์แลศาลอุทธรณ์ข้าหลวงพิเศษตัดสินยกฟ้องโจทย์ โจทย์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อที่โจทย์ขอให้ลงโทษจำเลยในทางอาญานั้น ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องแล้ว โจทย์ฎีกาไม่ได้ ต้องบทห้ามตามพระราชบัญญัติลักษณฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ๒๔๖๑ มาตรา ๕ ปัญหาคงมีแต่เพียงว่า จำเลยจะต้องรับผิดชอบใช้ค่าทำขวัญให้โจทย์ฤาไม่ ตามกฎหมายอาญามาตรา ๙๐ บัญญัติว่า ในการที่จะพิพากษาคดีส่วนแพ่งอันเนื่องจากมูลกรณีอาญา ให้ถือข้อเท็จจริงในคดีอาญาเปนหลัก แลตามมาตรา ๙๑ ว่า ในการวางบทนั้นให้พิพากษาตามกฎหมายว่าด้วยความรับผิดชอบของบุคคลในทางแพ่ง คดีนี้ศาลล่างทั้ง ๒ ฟังข้อเท็จจริงในกรณีอาญาว่า จำเลยได้ทำการตามน่าที่มิใช่โดยทุจริต เหตุนี้ตามกฎหมายส่วนแพ่งจำเลยก็หาจำต้องรับผิดชอบใช้ค่าทำขวัญแก่โจทย์ไม่ ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษายกฟ้องโจทย์นั้นชอบด้วยเหตุผลแลบทกฎหมายแล้ว ให้ยกฎีกาโจทย์ บังคับคดียืนตามศาลล่าง
