แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์เป็นพนักงานของการท่าเรือแห่งประเทศไทยซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจฟ้องขอให้บังคับ จำเลยรับจดทะเบียนให้โจทก์เป็นกรรมการของสหภาพแรงงานรวมพนักงานการท่าเรือแห่งประเทศไทยในระหว่างการพิจารณาของศาลฎีกาได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 ในมาตรา 4(4) เป็นว่าพระราชบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่กิจการรัฐวิสาหกิจตามกฎหมายว่าด้วยพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ และแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา 95วรรคสอง เป็นว่า ห้ามมิให้พนักงานและฝ่ายบริหารตามกฎหมายว่าด้วยพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์เป็นสมาชิกของสหภาพแรงงาน กับได้มีพระราชบัญญัติพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ พ.ศ. 2534 มาตรา 55วรรคแรก บัญญัติว่า บรรดาสหภาพแรงงานของรัฐวิสาหกิจซึ่งตั้งขึ้นตามกฎหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์ให้เป็นอันสิ้นสุดลง โจทก์จึงไม่อาจเป็นสมาชิกสหภาพแรงงานได้ คดีของโจทก์ไม่มีประโยชน์ที่จะพิจารณาต่อไป จึงต้องจำหน่ายคดีเสียจากสารบบความ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นพนักงานของการท่าเรือแห่งประเทศไทยตำแหน่งหัวหน้าแผนกคดี กองกฎหมาย และเป็นสมาชิกของสหภาพแรงงานรวมพนักงานการท่าเรือแห่งประเทศไทยโจทก์ได้รับเลือกตั้งให้เป็นกรรมการสหภาพแรงงานดังกล่าว สหภาพแรงงานได้ยื่นคำขอจดทะเบียนกรรมการสหภาพแรงงานแล้ว จำเลยทั้งสองไม่รับจดทะเบียนให้แก่โจทก์ขอให้เพิกถอนคำสั่งของจำเลยที่ไม่รับจดทะเบียนกรรมการสหภาพแรงงานและให้จำเลยรับจดทะเบียนให้โจทก์เป็นกรรมการของสหภาพแรงงานดังกล่าว
จำเลยทั้งสองให้การว่า โจทก์เป็นลูกจ้างที่เป็นผู้บังคับบัญชามีอำนาจลงโทษผู้ได้บังคับบัญชา จึงไม่มีสิทธิเป็นสมาชิกและกรรมการของสหภาพแรงงาน คำสั่งของจำเลยชอบแล้วขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า โจทก์มิใช่ลูกจ้างซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาที่มีอำนาจในการลงโทษ ภาคทัณฑ์หรือตำหนิโทษผู้ใต้บังคับบัญชา จึงเป็นสมาชิกสหภาพแรงงานได้พิเคราะห์แล้ว ตามคำฟ้องของโจทก์นั้น โจทก์เป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจและในระหว่างการพิจารณาของศาลฎีกา พระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2534 และพระราชบัญญัติพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์พ.ศ. 2534 มีผลบังคับใช้ ซึ่งพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์พ.ศ. 2518 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2534 มาตรา 3 ได้บัญญัติให้ยกเลิกความในมาตรา 4 เดิม และให้ใช้ความใหม่แทน ซึ่งในมาตรา 4 ที่แก้ไขใหม่บัญญัติว่า “พระราชบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่
(4) กิจการรัฐวิสาหกิจตามกฎหมายว่าด้วยพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์
” และมีบทบัญญัติในมาตรา 95 วรรคสอง ที่แก้ไขเพิ่มเติมใหม่ว่า “ห้ามมิให้พนักงานและฝ่ายบริหารตามกฎหมายว่าด้วยพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์เป็นสามชิก ของสหภาพแรงงาน”บรรดาสหภาพแรงงานของ รัฐวิสาหกิจซึ่งตั้งขึ้นตามกฎหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์ให้เป็นอันสิ้นสุดลงเว้นแต่การดำเนินการเพื่อการชำระบัญชี” การท่าเรือแห่งประเทศไทยเป็นองค์การของรัฐบาล ตามกฎหมายว่าด้วยการจัดตั้งองค์การของรัฐบาล หรือกิจการของรัฐบาล ตามกฎหมายที่จัดตั้งกิจการขึ้น จึงเป็นรัฐวิสาหกิจตามที่บัญญัติไว้ในพระราชบัญญัติพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ พ.ศ. 2534 มาตรา 4การท่าเรือแห่งประเทศไทยจึงไม่อยู่ ภายใต้บังคับของพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์และสหภาพแรงงานรวมพนักงานการท่าเรือแห่งประเทศไทยซึ่งเป็นสหภาพแรงงานของ รัฐวิสาหกิจที่ตั้งขึ้นตามกฎหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์ต้องเป็นอันสิ้นสุดลงตามบทกฎหมายที่กล่าวข้างต้นกรณีตามคำฟ้องของโจทก์เมื่อบทกฎหมายที่ได้กล่าวข้างต้นใช้บังคับแล้ว โจทก์ไม่อาจที่จะเป็น สมาชิกสหภาพแรงงานได้ คดีของโจทก์จึงไม่มีประโยชน์ที่จะพิจารณาต่อไป
ให้จำหน่ายคดีเสียจากสารบบความ
