แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
โจทก์มีหนังสือแจ้งจำเลยซึ่งเป็นผู้ประกันตัวผู้ต้องหาให้ส่งตัวผู้ต้องหาวันที่4พฤศจิกายน2530เวลา8นาฬิกาแต่หนังสือดังกล่าวไปถึงจำเลยภายหลังวันเวลาตามกำหนดเพราะความผิดของโจทก์เองถือไม่ได้ว่าเป็นการบอกกล่าวให้ส่งตัวผู้ต้องหาโดยมิได้กำหนดวันนัดอันเป็นเหตุให้จำเลยต้องส่งตัวผู้ต้องหาแก่โจทก์โดยพลันตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา203เมื่อจำเลยได้ส่งตัวผู้ต้องหาแก่โจทก์แล้วแม้จะมิได้ส่งโดยพลันก็ไม่ผิดสัญญาประกัน
ย่อยาว
โจทก์ ฟ้อง ว่า จำเลย ได้ นำ หลักทรัพย์ ไป ประกันตัว นางสาว อุลัย หรือ อุไร ผู้ต้องหา ต่อ โจทก์ โดย จำเลย ได้ ทำ สัญญา ไว้ แก่ โจทก์ ว่า จะ ส่งตัว ผู้ต้องหา ให้ โจทก์ ตาม กำหนด นัด ของ โจทก์ หาก ไม่ส่งตัว ผู้ต้องหา ตาม กำหนด นัด จำเลย ยอม ใช้ เงิน จำนวน 60,000 บาทต่อมา จำเลย ไม่สามารถ ส่งตัว ผู้ต้องหา ให้ แก่ โจทก์ ตาม กำหนด นัด อันเป็นการ ผิดสัญญา ขอให้ บังคับ จำเลย ชำระ เงิน จำนวน 60,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย อัตรา ร้อยละ เจ็ด ครึ่ง ต่อ ปี ถึง วันฟ้อง รวมเป็น เงิน จำนวน68,060 บาท และ ชำระ ดอกเบี้ย ใน ต้นเงิน 60,000 บาท นับแต่ วันฟ้องเป็นต้น ไป แก่ โจทก์
จำเลย ให้การ ว่า จำเลย มิได้ เป็น ฝ่าย ผิดสัญญา ประกัน เนื่องจากจำเลย เพิ่ง ทราบ กำหนด นัด ขอให้ ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้น พิพากษายก ฟ้อง
โจทก์ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน
โจทก์ ฎีกา
ศาลฎีกา วินิจฉัย ว่า “คง มี ปัญหาข้อกฎหมาย ตาม ฎีกา ของ โจทก์ต้อง วินิจฉัย เพียง ข้อ เดียว ว่า การ ที่ จำเลย ซึ่ง เป็น ผู้ประกัน ตัวผู้ต้องหา ได้รับ หนังสือ แจ้ง ให้ ส่งตัว ผู้ต้องหา หลังจาก ล่วงพ้น กำหนดวันนัด ส่งตัว ผู้ต้องหา จะ ถือ เสมือน หนึ่ง ว่า เป็น การ บอกกล่าว ให้ ส่งตัว ผู้ต้องหา โดย มิได้ กำหนด วันนัด จำเลย จึง ต้อง ส่งตัว ผู้ต้องหาโดย พลัน ตาม นัย ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 203 หรือไม่เห็นว่า ตาม หนังสือ แจ้ง ให้ ส่งตัว ผู้ต้องหา ได้ กำหนด ให้ จำเลย ส่งตัว ผู้ต้องหา แก่ โจทก์ วันที่ 4 พฤศจิกายน 2530 เวลา 8 นาฬิกาซึ่ง เป็น การ กำหนด วัน และ เวลา นัด ไว้ แน่นอน แต่ โจทก์ ส่ง หนังสือ ดังกล่าวไป ถึง จำเลย เมื่อ วันที่ 7 พฤศจิกายน 2530 เพราะ ความผิด ของ โจทก์ เองจำเลย จึง ไม่อาจ ส่งตัว ผู้ต้องหา ให้ แก่ โจทก์ ตาม กำหนด วันนัด ได้เพราะ ได้ ล่วงเลย เวลา กำหนด วันนัด ส่งตัว ผู้ต้องหา แล้ว กรณี จึง ถือไม่ได้ ว่า เป็น การ บอกกล่าว ให้ ส่งตัว ผู้ต้องหา โดย มิได้ กำหนด วันนัดอัน จะ เป็นเหตุ ให้ จำเลย ต้อง ส่งตัว ผู้ต้องหา แก่ โจทก์ โดย พลัน ตามนัย ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 203 และ เมื่อ ปรากฏว่าจำเลย ได้ ส่งตัว ผู้ต้องหา แก่ โจทก์ แล้ว แม้ จะ มิได้ ส่ง โดย พลัน จำเลยก็ ไม่ผิด สัญญาประกัน ฎีกา ของ โจทก์ ฟังไม่ขึ้น ”
พิพากษายืน
