แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ระเบียบข้อบังคับการทำงานระบุว่า ลูกจ้างผู้ประสงค์ลาออกต้องแจ้งแก่นายจ้างล่วงหน้า 30 วันนั้น ต้องเป็นลูกจ้างที่มีกำหนดระยะเวลาการจ้างและได้ลาออกก่อนสิ้นอายุสัญญาว่าจ้างโจทก์ เป็นเพียงลูกจ้างทดลองงาน แม้เมื่อครบระยะทดลองงานแล้วนายจ้าง จะไม่จ้างก็ได้ทั้งนายจ้างและลูกจ้างยังไม่ได้กำหนดระยะเวลาการจ้างต่อกัน และยังไม่เริ่มนับอายุการทำงาน ลูกจ้างในลักษณะเช่นโจทก์นี้ไม่มีข้อกำหนดในสัญญาว่าจะต้องแจ้งการลาออกเป็นการล่วงหน้า การลาออกของโจทก์จึงมีผลตั้งแต่วันที่โจทก์แจ้งลาออกต่อจำเลยผู้เป็นนายจ้างการที่โจทก์ทำงานต่อมาเป็นเพียงช่วยเหลือจำเลยเป็นการชั่วคราว โดยไม่ถือเป็นหน้าที่ที่จะต้องทำโจทก์หยุดเสียก็ไม่ถือเป็นการละทิ้งหน้าที่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยจ้างโจทก์เป็นลูกจ้างทดลองงาน โจทก์วางเงินประกันการทำงานไว้ จำเลยจะคืนเงินประกันให้โจทก์เมื่อโจทก์ออกจากงานโดยโจทก์ไม่ได้ก่อความเสียหายให้แก่ทรัพย์สินของจำเลย ต่อมาโจทก์ขอลาออกจากงานและขอคืนเงินประกัน จำเลยไม่ยอมจ่ายคืน ขอให้บังคับจำเลยคืนเงินประกันแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า บริษัทจำเลยมีสิทธิตามระเบียบของบริษัทหากการลาออกของโจทก์เป็นการละทิ้งหน้าที่หรือมีความผิดทุจริต ระเบียบการลาออกก่อนสิ้นอายุสัญญาว่าจ้างจะต้องแจ้งล่วงหน้าให้จำเลยทราบไม่น้อยกว่า 30 วัน โดยได้รับความยินยอมจากจำเลย ต่อมาวันที่ 29 มกราคม 2527 โจทก์แจ้งจำเลยว่าขอลาออกจากงาน ซึ่งตามระเบียบโจทก์จะต้องทำงานถึงวันที่ 28 กุมภาพันธ์2527 โจทก์มาทำงานตามปกติถึงวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2527 โจทก์หยุดงานโดยมิได้ลาหรือได้รับอนุญาตให้ออกจากงาน เป็นการจงใจละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกัน จำเลยมีสิทธิเลิกสัญญาได้ตามระเบียบข้อบังคับและจำเลยได้รับความเสียหาย จำเลยจึงมีคำสั่งให้โจทก์ออกจากงานเมื่อวันที่ 13กุมภาพันธ์ 2527 และยึดเงินประกันเพื่อชดใช้ค่าเสียหาย
ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยคืนเงินประกันแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ระเบียบข้อบังคับของบริษัทจำเลยระบุว่า ลูกจ้างผู้ประสงค์ลาออกต้องแจ้งแก่นายจ้างล่วงหน้า 30 วันนั้น ต้องเป็นลูกจ้างที่มีกำหนดระยะเวลาการจ้างและได้ลาออกก่อนสิ้นอายุสัญญาว่าจ้างโจทก์เป็นเพียงลูกจ้างทดลองงาน แม้เมื่อครบระยะทดลองงานแล้วนายจ้างจะไม่จ้างก็ได้ ทั้งนายจ้างและลูกจ้างยังไม่ได้กำหนดระยะเวลาการจ้างต่อกันและยังไม่เริ่มนับอายุการทำงาน ลูกจ้างในลักษณะเช่นโจทก์นี้ไม่มีข้อกำหนดในสัญญาว่าจะต้องแจ้งการลาออกเป็นการล่วงหน้า การลาออกของโจทก์จึงมีผลตั้งแต่วันที่ 29 มกราคม 2527 ซึ่งเป็นวันที่โจทก์แจ้งการลาออกต่อจำเลยผู้เป็นนายจ้าง การที่โจทก์ทำงานต่อมาเป็นเพียงช่วยเหลือจำเลยเป็นการชั่วคราวโดยไม่ถือเป็นหน้าที่ที่จะต้องทำ โจทก์หยุดเสียก็ไม่ถือเป็นการละทิ้งหน้าที่ไม่เป็นข้ออ้างที่จำเลยจะเลิกจ้างโจทก์เพราะโจทก์ออกจากงานแล้วโดยชอบ จำเลยต้องคืนเงินประกันแก่โจทก์
พิพากษายืน
