แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ถางที่รกร้างให้เตียนแล้วเลยทิ้งไว้เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรอีกหรือปลูกต้นไม้ลงแล้วตายหมดก็ปล่อยทิ้งไว้เฉย ๆ ต่อไป ดังนี้ ไม่เรียกว่ายึดถือที่ดินไว้เพื่อตนอันจะได้มาซึ่งสิทธิครอบครอง,ประมวลแพ่งฯ ม.1375 เป็นเรื่องอายุความฟ้องร้องการแย่งการครอบครองการที่ใบเหยียบย่ำขาดอายุลงนั้นไม่ใช่ปัญหาเรื่องอายุความจะนำประมวลแพ่งฯ ม.193 มาบังคับ-มิได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ทำลายหนังสือซื้อขายระหว่างจำเลยที่ ๑ และ ๒ และขอห้ามอย่าให้จำเลยเข้ามาเกี่ยวข้องในที่วิวาทอีกต่อไปและเรียกค่าเสียหายด้วย
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าใบเหยียบย่ำที่โจทก์ได้รับมาขาดอายุความแล้ว ในที่พิพาทมีต้นผลไม้อยู่ฉะเพาะในวงเส้นสีเขียว นอกนั้นเตียนโล่งไม่มีต้นผลไม้อะไร พิพากษาว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ฉะเพาะในวงเส้นสีเขียวเท่านั้น
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่าในปัญหาว่าโจทก์ถางที่เตียนแล้วไม่ได้ปลูกต้นผลไม้อย่างใดหรือปลูกไว้แล้วปล่อยให้ตายสูญหายไปนั้น ไม่ควรเรียกว่าโจทก์ยึดถือที่นั้นเพื่อตนอันจะได้มาซึ่งสิทธิครอบครอง โจทก์คัดค้านอีกว่าตามประมวลแพ่ง ม.๑๓๗๕ จำเลยยังไม่มีสิทธิในที่รายพิพาทแต่มาตราที่โจทก์อ้างมาเกี่ยวกับอายุความฟ้องร้องแย่งการครอบครองจึงไม่ตรงกับเรื่อง ส่วนที่ว่าจำเลยไม่ได้ยกอายุความขึ้นเถียง ศาลจะยกอายุความยกฟ้องโจทก์ไม่ได้นั้น เห็นว่าคดีนี้ไม่มีปัญหาเรื่องอายุความ แต่มีปัญหาเรื่องอายุใบเหยียบย่ำซึ่งเป็นคนละเรื่องเพราะเป้นเรื่องทิ้งที่ไปนานจึงจะหมดสิทธิต่างหาก ศาลอุทธรณ์ตัดสินชอบแล้ว ยืนตาม
