แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในความผิดฐานรับของโจร โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้รับไม้ขอนสักของบริษัทบอมเบเบอร์ม่าที่ถูกคนร้ายลักไป โดยรู้ว่าเป็นของได้มาโดยการกระทำผิด กฎหมาย แต่คำพยานโจทก์ว่าไม้นี้ได้หลุดลอยไปจากบริษัทแล้วมีผู้เก็บเบียดบังเอาไว้ แล้วจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้ายดังนี้ ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาคลาดเคลื่อนจากฟ้องในรายละเอียด ยังถือไม่ได้ว่าแตกต่างกับฟ้องอันจะเป็นเหตุให้ยกฟ้อง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยได้ลักหรือรับไม้ขอนสักของบริษัทบอมเบเบอร์ม่าที่ถูกคนร้ายลักไปนั้นไว้ โดยรู้อยู่แล้วว่า เป็นของได้มาด้วยการกระทำผิดกฎหมายขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 288, 293, 321 และคืนไม้ของกลางให้แก่บริษัทบอมเบเบอร์ม่าจำเลยให้การว่าไม้สักแปรรูปเป็นของจำเลย ๆ ซื้อจากผู้มีชื่อโดยเปิดเผย ส่วนปีกไม้ไม่ใช่ของจำเลย ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 321 จำคุก 9 เดือน ลดโทษ1 ใน 3 ตามมาตรา 59 คงจำคุก 6 เดือน ของกลางคืนเจ้าของ
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจรข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยได้รับไว้จากผู้เก็บตกนั้นว่าข้อเท็จจริงตามฟ้องต่างกับทางพิจารณา ศาลต้องยกฟ้อง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ความสำคัญของความผิดฐานรับของโจรอยู่ที่ว่าจำเลยได้รับไม้รายนี้ไว้โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของที่ได้มาโดยการกระทำผิดต่อกฎหมายและข้อเท็จจริงก็ได้ความดังกล่าวแล้ว ส่วนที่โจทก์บรรยายฟ้องว่า ไม้รายนี้ถูกคนร้ายลักไปเป็นแต่เพียงคำพรรณาแสดงถึงเหตุว่าไม้รายนี้เป็นของได้มาโดยการกระทำผิดต่อกฎหมายโดยอย่างไร แม้ตามคำพยานโจทก์จะดูเป็นว่าไม้รายนี้ความจริงหลุดลอยไปแล้ว มีผู้เบียดบังเอาไว้ ก็เป็นแต่เพียงคลาดเคลื่อนจากฟ้อง ในรายละเอียดเท่านั้น ไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบหลงข้อต่อสู้คดีว่า ไม้รายนี้มิใช่เป็นของได้มาโดยการกระทำผิดต่อกฎหมายได้เลยเพราะฉะนั้นจึงถือไม่ได้ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏในทางพิจารณาต่างกับฟ้องอันเป็นเหตุให้ยกฟ้อง
พิพากษายืน
