แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องโจทก์ที่กล่าวว่าจำเลยสมคบกันเล่นการพะนันขันต่อ เป็นการบรรยายฟ้องที่ไม่พอให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้
การที่ศาลชั้นต้นสั่งให้ยกฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายโดยเขียนข้อความและเหตุผลไว้ที่หน้าฟ้องนั้นชอบด้วย ป.ม.วิ.อาญา มาตรา 161 แล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันเล่นการพะนันขันต่ออันเป็นการเล่นนอกจากที่กล่าวในมาตรา ๔ พ.ร.บ.การพะนัน ๒๔๗๘ และไม่ใช่การเล่นที่ระบุชื่อและเงื่อนไขไว้ในกฎกระทรวง พะนันเอาทรัพย์สินกันโดยไม่ได้รับอนุญาตขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.การพะนัน ๒๔๗๘ มาตรา ๔, ๕, ๖, ๑๐, ๑๒
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ฟ้องโจทก์มิได้บรรยายว่าเล่นอย่างใดให้เพียงพอที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องให้ยกฟ้องโดยเขียนข้อความดังกล่าวไว้หน้าฟ้อง
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าที่ศาลชั้นต้นสั่งไว้หน้าฟ้องดังกล่าวแล้ว ไม่ฝ่าฝืน ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๖๑ คำว่าขันต่อ มิได้มีชื่อระบุไว้ดังที่แจ้งในบัญชีหมาย ก. ข. ท้ายพระราชบัญญัติ จะถือไม่ได้ว่าคำว่าขันต่อเป็นชื่อการพะนันที่จำเลยต้องรู้ พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่ศาลชั้นต้นปฏิบัติเช่นนั้นถูกต้องแล้วตามมาตรา ๑๖๑ ป.ม.วิ.อาญา หากคำว่าขันต่อจะเป็นชื่อของการเล่นการพะนันจริง ก็ถือไม่ได้ว่าจำเลยต้องรู้ เหตุผลเป็นอย่างที่ศาลอุทธรณ์กล่าวไว้ โจทก์จึงต้องบรรยายฟ้องให้จำเลยรู้ว่า ขันต่อ นั้นคืออย่างไร เพื่อจำเลยจะได้เข้าใจข้อหาได้มิฉะนั้นจำเลยก็รู้ไม่ได้ว่าต้องหาเรื่องไหน
พิพากษายืน
