แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
คำว่า “บุคคลผู้ลงลายมือชื่อของตน” ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 900 วรรคแรก หมายถึง บุคคลธรรมดาที่เขียนลายมือชื่อด้วยตนเองหรือนิติบุคคลตามกฎหมายที่ผู้มีอำนาจกระทำการแทนลงลายมือชื่อกระทำการแทนโดยจะลงชื่อสมมติ หรือนามแฝงหรือชื่อเสียงที่ใช้ในการค้าอันเป็นที่แน่นอนว่าหมายถึงบุคคลใดซึ่งมีเจตนาให้ลายมือชื่อที่ลงในตั๋วเงินนั้นเป็นชื่อของตน การที่จำเลยที่ 2 เขียนคำว่า “แสงรุ้งเรือง” ซึ่งเป็นชื่อร้านของจำเลยที่ 2 ลงด้านหลัง เช็คพิพาททั้งสองฉบับ ถือได้ว่าจำเลยที่ 2 เจ้าของร้านเป็นผู้ลงลายมือชื่อของตนในเช็คดังกล่าวจึงเป็นการลงลายมือชื่อสลักหลังเช็คตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 900 วรรคแรก,919,989 วรรคแรก เมื่อเช็คพิพาทเป็นเช็คผู้ถือจำเลยที่ 2 จึงเป็นผู้ประกัน (อาวัล) จำเลยที่ 1 ผู้สั่งจ่ายตามมาตรา 921,940 และ 989 วรรคแรก ย่อมอยู่ในฐานะต้องผูกพันใช้เงินตามเนื้อความในเช็คเช่นเดียวกับจำเลยที่ 1 ผู้สั่งจ่ายตามมาตรา 967,989 วรรคแรก
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้บังคับให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินตามเช็คสองฉบับซึ่งจำเลยที่ 1 เป็นผู้สั่งจ่ายและจำเลยที่ 2 เป็นผู้สลักหลัง จำนวนเงิน 354,734.59 บาท แก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
จำเลยที่ 2 ให้การว่า จำเลยที่ 2 ไม่ได้ลงลายมือชื่อสลักหลังเช็คตามฟ้องโจทก์ทั้งสองฉบับ และมิได้เป็นเจ้าของร้านแสงรุ้งเรือง โจทก์ให้จำเลยที่ 1 กู้ยืมเงินโดยนำเงินที่ให้กู้มามอบให้จำเลยที่ 2 นำไปให้จำเลยที่ 1 แล้วจำเลยที่ 1 ออกเช็คให้โจทก์ยึดถือไว้โดยจำเลยที่ 1 เป็นผู้เขียนข้อความว่า”แสงรุ้งเรือง” ด้านหลัง เช็คคำว่าแสงรุ้งเรืองเป็นชื่อร้านของจำเลยที่ 2 ไม่ใช่บุคคลตามกฎหมาย จำเลยที่ 2 จึงไม่ต้องร่วมกับจำเลยที่ 1 รับผิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน 350,000 บาทแก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “…มีปัญหาวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยที่ 2ว่า การที่จำเลยที่ 2 เขียนคำว่า “แสงรุ้งเรือง” ซึ่งเป็นชื่อร้านของจำเลยที่ 2 ลงด้านหลังเช็คพิพาททั้งสองฉบับดังกล่าวเป็นการลงลายมือชื่อสลักหลังเช็คอันจะทำให้จำเลยที่ 2 ต้องร่วมกับจำเลยที่ 1 ผู้สั่งจ่ายรับผิดชำระเงินตามเงื่อนไขในเช็คดังกล่าวแก่โจทก์หรือไม่ เห็นว่า ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา900 วรรคแรก บัญญัติว่า “บุคคลผู้ลงลายมือชื่อของตนในตั๋วเงินย่อมจะต้องรับผิดตามเนื้อความในตั๋วนั้น” บุคคลผู้ลงลายมือชื่อของตนหมายถึงบุคคลธรรมดาที่เขียนลายมือชื่อด้วยตนเองหรือนิติบุคคลตามกฎหมายที่ผู้แทนผู้มีอำนาจกระทำการแทนลงลายมือชื่อกระทำการแทนโดยจะลงชื่อสมมติหรือนามแฝงหรือชื่อเสียงที่ใช้ในทางการค้าซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าหมายถึงบุคคลใด โดยมีเจตนาให้ลายมือที่ลงในตั๋วเงินเป็นชื่อของตน การที่จำเลยที่ 2 เขียนคำว่า “แสงรุ้งเรือง”ซึ่งเป็นชื่อร้านจำเลยที่ 2 ลงด้านหลังเช็คพิพาททั้งสองฉบับถือได้ว่าจำเลยที่ 2 เจ้าของร้านเป็นผู้ลงลายมือชื่อของตนในเช็คดังกล่าว จึงเป็นการลงลายมือชื่อสลักหลังเช็คตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 900 วรรคแรก, 919 และ 989 วรรคแรกเช็คพิพาททั้งสองฉบับเป็นเช็คผู้ถือ จำเลยที่ 2 จึงเป็นผู้ประกัน(อาวัล) จำเลยที่ 1 ผู้สั่งจ่ายตามมาตรา 921, 940 และ 989 วรรคแรกย่อมอยู่ในฐานะต้องผูกพันใช้เงินตามเนื้อความในเช็คเช่นเดียวกันกับจำเลยที่ 1 ผู้สั่งจ่ายตามมาตรา 967 และ 989 วรรคแรก ศาลล่างทั้งสองพิพากษาให้จำเลยที่ 2 ร่วมกับจำเลยที่ 1 รับผิดใช้เงินตามเช็คต่อโจทก์นั้นชอบแล้ว ฎีกาของจำเลยที่ 2 ฟังไม่ขึ้น”
พิพากษายืน
