แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยมีข้อบังคับว่า พนักงานที่ประสงค์จะลาออก จะต้องยื่นใบลาออกจากงานล่วงหน้าไม่น้อยกว่า 30 วัน และวันที่จำเลยอนุมัติให้ลาออกได้เป็นวันสิ้นสุดสัญญาการจ้างงาน ข้อบังคับนี้มีความหมายเพียงกำหนดระเบียบการลาออกของพนักงานว่า จะต้องยื่นใบลาล่วงหน้าเป็นระยะเวลาเท่าใด และวันสิ้นสุดสัญญาการจ้างงานเป็นวันใด มิใช่หมายความว่าจำเลยมีสิทธิหรือมีอำนาจกำหนดการลาออกจากงานของโจทก์เป็นวันอื่นนอกจากใบลาได้ การลาออกเป็นสิทธิของโจทก์ที่จะลาออกเมื่อใดก็ได้ภายใต้ข้อบังคับของจำเลยซึ่งเป็นข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง โจทก์ยื่นใบลาออกถูกต้องตามข้อบังคับ เป็นสิทธิของโจทก์ที่จะกำหนดวันลาออกของตนได้ จำเลยไม่ชอบที่จะอนุมัติวันลาเป็นประการอื่น การที่จำเลยอนุมัติให้โจทก์ลาออกก่อนกำหนดทำให้โจทก์เสียหายไม่ได้รับค่าจ้างที่จะได้รับถึงวันที่โจทก์ประสงค์ลาออกอย่างแท้จริง จำเลยต้องจ่ายค่าเสียหายส่วนนี้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ้างโจทก์เป็นลูกจ้างประจำมีกำหนดระยะเวลาเป็นงวด ค่าจ้างเดือนละ ๓,๓๐๙ บาท หากโจทก์ทำงานครบงวดใดมีสิทธิได้รับเงินพิเศษงวดละ ๓,๐๐๐ บาท โจทก์ทำงานครบสองงวดแล้วจำเลยไม่จ่ายเงินพิเศษให้ งวดที่สามมีกำหนดเวลาจ้าง ๑ ปี นับแต่วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๒๘ ถึงวันที่ ๑ เมษายน ๒๕๒๙ โจทก์ขอลาออกโดยยื่นใบลาล่วงหน้าเมื่อวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๒๘ เพื่อขอลาออกจากงานวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๒๘ แต่จำเลยกลับมีคำสั่งให้โจทก์ออกจากงานในวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๒๘ จำเลยจึงต้องจ่ายเงินค่าจ้างสำหรับเดือนกันยายน ๒๕๒๘ แก่โจทก์ ขอให้บังคับให้จำเลยจ่ายเงินตอบแทนพิเศษสองงวดรวม ๖,๐๐๐ บาท ค่าจ้างเดือนกันยายน ๒๕๒๘ เป็นเงิน ๓,๓๐๙ บาท และเงินประกันค่าเสียหาย ๓,๐๐๐ บาท ที่จำเลยเรียกจากโจทก์ในการเข้าทำงานแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยจ้างโจทก์มีกำหนดเวลาหนึ่งปี ค่าจ้างเดือนละ ๓,๐๐๐ บาท การที่โจทก์ลาออกจากงานก่อนครบกำหนดเวลาการจ้าง จำเลยไม่ต้องจ่ายเงินตอบแทนพิเศษ ตามข้อบังคับของจำเลยมีว่าพนักงานที่ประสงค์จะลาออกให้ยื่นหนังสือขอลาออกจากงานล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสามสิบวัน และวันที่จำเลยอนุมัติให้ลาออกเป็นวันสิ้นสุดสัญญาจ้าง จำเลยอนุมัติให้โจทก์ลาออกเมื่อวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๒๘ ตามข้อบังคับของจำเลย จึงไม่ต้องจ่ายค่าจ้างให้โจทก์ จำเลยไม่ได้เรียกเก็บเงินค่าประกันความเสียหายจากโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยจ้างโจทก์ในอัตราค่าจ้างเดือนละ ๓,๐๐๐ บาท พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าตอบแทนพิเศษ ๖,๐๐๐ บาท ค่าเสียหายเป็นค่าจ้างสำหรับเดือนกันยายน ๒๕๒๘ จำนวน ๓,๐๐๐ บาท และเงินประกันค่าเสียหาย ๓,๐๐๐ บาทรวมเป็นเงิน ๑๒,๐๐๐ บาทแก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ข้อบังคับของจำเลยซึ่งมีความว่า ‘พนักงานที่มีความประสงค์จะลาออกให้ยื่นหนังสือขอลาออกจากงานล่วงหน้าไม่น้อยกว่า ๓๐ วัน และวันที่โรงพยาบาลอนุมัติให้ลาออกได้ เป็นวันสิ้นสุดสัญญาการจ้างงาน พนักงานผู้ใดไม่ปฏิบัติตามความในข้อนี้ โรงพยาบาลจะริบเงินประกันความเสียหายของพนักงานผู้นั้นทั้งหมดทันที’ นั้น มีความหมายเพียงกำหนดระเบียบการลาออกของพนักงานว่า จะต้องยื่นใบลาล่วงหน้า ล่วงหน้าเป็นระยะเวลาเท่าใดและวันสิ้นสุดสัญญาการจ้างงานเป็นวันใด มิใช่ความหมายว่าจำเลยมีสิทธิหรือมีอำนาจที่จะกำหนดการลาออกจากงานของโจทก์เป็นวันอื่นนอกจากใบลาได้ การลาออกเป็นสิทธิของโจทก์ที่จะลาออกเมื่อใดก็ได้ ทั้งนี้ภายใต้ข้อบังคับของจำเลยซึ่งเป็นข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างโจทก์ได้ยื่นใบลาออกถูกต้องตามข้อบังคับแล้ว เป็นสิทธิของโจทก์ที่จะกำหนดวันลาออกของตนได้ จำเลยไม่ชอบที่จะอนุมัติวันลาเป็นประการอื่นการที่จำเลยอนุมัติให้โจทก์ลาออกก่อนกำหนด ย่อมเป็นที่เห็นได้ว่าโจทก์ขาดค่าจ้างที่จะได้รับนับแต่วันยื่นใบลาจนถึงวันที่โจทก์ประสงค์ลาออกอย่างแท้จริงและยังความเสียหายแก่โจทก์
พิพากษายืน.
