แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บรรยายฟ้องว่า ‘จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัดได้แต่งตั้งและเชิดให้จำเลยที่ 2 เป็นผู้จัดการมีอำนาจซื้อขายและออกเช็คในนามของห้างหุ้นส่วน’ เช่นนี้ถือว่ามิได้บรรยายให้จำเลยที่ 2 รับผิดชอบเป็นส่วนตัวด้วยแต่เป็นเรื่องเป็นตัวแทนของจำเลยที่1 ซึ่งเป็นตัวการ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัดได้แต่งตั้งและเชิดให้จำเลยที่ 2 เป็นผู้จัดการมีอำนาจซื้อขายและออกเช็คในนามของห้างหุ้นส่วนได้ เมื่อระหว่างเดือนมีนาคม 2500 จำเลยที่ 1 ได้ซื้อผ้าจากโจทก์หลายครั้งจำเลยที่ 2 ได้ออกเช็คโดยประทับตราจำเลยที่ 1 แทนการลงลายมือชื่อจำเลยที่ 1 เพื่อชำระหนี้โจทก์รวม 7 ฉบับเป็นเงิน 29,620 บาท โจทก์นำเช็คไปขึ้นเงิน แต่ขึ้นไม่ได้เพราะเงินในบัญชีไม่พอจ่าย จำเลยปิดร้านและหลบหนี ยักย้ายสินค้าไปจำเลยเป็นบุคคลมีหนี้สินล้นพ้นตัวและหนี้โจทก์แน่นอน จึงฟ้องให้จำเลยล้มละลาย
ในการพิจารณาคดี จำเลยไม่มาศาล ๆ พิจารณาแล้วมีคำสั่งให้พิทักษ์ทรัพย์จำเลยที่ 1 เด็ดขาด ยกฟ้องจำเลยที่ 2
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฟ้องของโจทก์มิได้บรรยายให้จำเลยที่ 2 ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนตัว แต่เป็นเรื่องกล่าวถึงในฐานะตัวแทนของจำเลยที่ 1 เมื่อจำเลยที่ 1เป็นตัวการรับผิดชอบ จำเลยที่ 2 ก็ไม่ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนตัว พิพากษายืน
