แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำพิพากษาของศาลถึงที่สุดให้จำเลยโอนขายที่ดิน น.ส.3เลขที่ 105 ให้โจทก์. ความปรากฏในชั้นบังคับคดีว่าโจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยโอนขายที่ดินพิพาทโดยบรรยายฟ้องระบุเลขที่ของ น.ส.3 ผิดพลาดไป. ความจริงที่ดินพิพาทที่โจทก์บังคับให้จำเลยขายคือที่ดิน น.ส.3 เลขที่ 195. ดังนี้ศาลย่อมบังคับให้จำเลยขายที่ดินพิพาทตามฟ้องซึ่งมีน.ส.3 เลขที่ที่ถูกต้องได้. ไม่เป็นการบังคับคดีนอกเหนือไปจากคำพิพากษา. และไม่เป็นการแก้ไขคำพิพากษาในส่วนที่เป็นสาระสำคัญอันเป็นผลทำให้คำพิพากษาเปลี่ยนแปลงไป. (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 323/2512).
ย่อยาว
คดีสืบเนื่องจากคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำเลยขายที่ดิน น.ส.3 เล่มที่ 29สารบบเล่มที่ 105 เนื้อที่ 48 ไร่ 1 งาน 27 ตารางวา อยู่หมู่ที่ 4 ตำบลตลิ่งชันอำเภอเมืองสุพรรณบุรี ที่พิพาทกันให้แก่โจทก์
ศาลชั้นต้นออกคำบังคับ จำเลยรับคำบังคับแล้วไม่ปฏิบัติตามศาลชั้นต้นจึงมีหนังสือถึงเจ้าพนักงานที่ดินอำเภอเมืองสุพรรณบุรีให้จดทะเบียนนิติกรรมซื้อขายที่ดินพิพาทดังกล่าวให้โจทก์ ต่อมานายอำเภอเมืองสุพรรณบุรีมีหนังสือแจ้งศาลว่าสารบบที่ดินหมายเลขดังกล่าวไม่ใช่ที่ดินของจำเลย จึงทำการโอนที่ดินให้แก่โจทก์ไม่ได้ปรากฏข้อเท็จจริงว่าที่ดินพิพาทมีแปลงเดียว เลขที่ดินที่ถูกต้องเป็นเลขที่ 195 แต่ตามคำพิพากษาศาลฎีการะบุว่าเลขที่ดิน 105 ส่วนรายการอื่นใน น.ส. 3ตรงตามที่ศาลแจ้งไป น.ส.3 เลขที่ 105 เป็นของ ย. ส่วนเลขที่ 195 เป็นของจำเลยกับ ช. เนื้อที่ 48 ไร่เศษ
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วมีคำสั่งให้จำเลยโอนที่ดิน น.ส.3 สารบบเลขที่ 195ตำบลตลิ่งชัน อำเภอเมืองสุพรรณบุรี เนื้อที่ 48 ไร่เศษให้แก่โจทก์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ฟ้องบังคับให้จำเลยโอนขายที่ดินของจำเลยเนื้อที่ 48 ไร่ 1 งาน 27 ตารางวา อยู่หมู่ที่ 4 ตำบลตลิ่งชัน อำเภอเมืองสุพรรณบุรี ตามสัญญาประนีประนอมยอมความ จำเลยมิได้ปฏิเสธว่าไม่ได้ขายที่ดินดังกล่าวทั้งจำเลยมีที่ดินแปลงเดียวคือแปลงที่ขายให้โจทก์ และตามคำร้องของจำเลยได้ความว่าจำเลยได้ยื่นเรื่องราวขอจดทะเบียนนิติกรรมซื้อขายที่ดินพิพาทตามคำพิพากษาศาลฎีกาเพื่อขายให้โจทก์ต่อเจ้าพนักงานที่ดินอำเภอเมืองสุพรรณบุรีเป็นการยอมรับว่าที่ดินเนื้อที่ 48 ไร่ 1 งาน 27 ตารางวา อยู่หมู่ที่ 4 ตำบลตลิ่งชันอำเภอเมืองสุพรรณบุรี เป็นของจำเลยและได้ขายให้แก่โจทก์ตามฟ้อง และปรากฏว่าที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3) เลขที่ 195 ที่นายอำเภอเมืองสุพรรณบุรีส่งมาศาลระบุจำนวนเนื้อที่ ที่ตั้งของที่ดินและอื่น ๆ ตรงกับคำฟ้องของโจทก์และคำพิพากษาของศาล เว้นแต่เลขที่ของ น.ส.3 เท่านั้นที่ผิดไป ทั้งใบยอมความตามเอกสารหมาย ล.1 ก็ระบุว่าที่ดินที่จำเลยโอนขายให้แก่โจทก์เป็นที่ดิน น.ส.3เลขที่ 195 ส่วนที่ดิน น.ส.3 เลขที่ 105 ไม่ใช่ที่ดินของจำเลยและมีเนื้อที่ไม่ตรงกับที่ดินพิพาท เห็นได้ชัดว่าโจทก์บรรยายฟ้องโดยระบุเลขที่ของ น.ส.3 ผิดพลาดไปความจริงที่ดินพิพาทที่โจทก์บังคับให้จำเลยขายคือที่ดิน น.ส.3 เลขที่ 195 นั่นเองดังนั้นศาลย่อมบังคับให้จำเลยขายที่ดินพิพาทตามฟ้องซึ่งมีหนังสือรับรองการทำประโยชน์เลขที่ 195 ที่ถูกต้องได้ ไม่เป็นการบังคับคดีนอกเหนือไปจากคำพิพากษาและไม่เป็นการแก้ไขคำพิพากษาในส่วนที่เป็นสาระสำคัญอันเป็นผลทำให้คำพิพากษาเปลี่ยนแปลงไป ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 323/2512
พิพากษา
